Alexander & Petra

Vakantie Andalusië 23 juli tot en met 6 augustus 1998

Donderdag 23 juli

Ons vliegtuig vertrekt om 18.30 uur en wij rijden om 15.00 uur weg van huis. Pa en Ma Kant rijden ons naar het vliegveld. Wij kunnen zonder files doorrijden en zijn om 16.00 uur al bij Schiphol. Wij kunnen gelijk inchecken (geen rij) en kopen in de tax-free winkels nog een slof sigaretten en een zonnebril voor Alexander. Boarding is om 17.50 uur ( , maar we merken al snel dat er vertraging is. Uiteindelijk vertrekken we een uur later dan gepland om 19.30 uur naar Malaga. Officieel is het drie uur vliegen, maar in werkelijkheid deden we er 2,5 uur over. Oorspronkelijk zouden wij vliegen met Martinair. Op de tickets stond Air Holland en uiteindelijk vertrokken wij met Classic Airways met engelse bemanning. Om 22.00 uur stonden wij dus op het vliegveld van Malaga. Onze koffers komen gelijk als één van de eersten van de band, en we lopen gelijk naar de uitgang. Helaas geen hostess van NBBS te zien. Door onze vragende blikken komt er een hostess van Sunair naar ons toe en zegt dat de NBBS hostess verlaat is en verwacht wordt over ca. een kwartiertje. Ongeveer 20 minuten later arriveert onze hostess. Wij krijgen van haar de hotel-vouchers en worden verder doorverwezen naar de Avisbalie voor de auto. Als we daar aankomen deelt hij ons mee dat wij een Renault Megane gaan rijden. Alexander en ik kijken elkaar aan of wij het wel goed verstaan hebben. Ja, zegt de Avis-medewerker, een Renault Megane, Big Car, no extra money. De a-categorie auto’s (welke voor ons gereserveerd was) waren kennelijk allemaal verhuurd. We besluiten nog een extra verzekering af te sluiten voor als ik ga rijden in de auto en lopen met de sleutel naar de parkeergarage. Daar staat hij dan. Een glimmende grote, witte bolide, met electrisch bedienbare ramen, stoelen, 20.000 km. gereden etc. Alexander heeft wat moeite om hem gestart te krijgen omdat er een startblokkering op zit. Maar een paar minuten later rijden we dan toch weg. Van de hostess hadden wij een route-omschrijving gekregen voor het eerste hotel. Het is inmiddels donker buiten, maar de omschrijving naar Hotel Brisamer in Alhaurin el Grande is vrij duidelijk en 20 minuten later rijden wij over een soort geitenpad naar het Hotel. Wij checken in. Het is inmiddels 11.45 uur, maar volgens de eigenaar die met ons meeloopt naar ons bungalowtje waar onze kamer is kunnen we gerust nog even gaan zwemmen. Als de koffers in de kamer staan halen wij nog even een drankje aan de bar, die net dicht ging. In alle rust drinken we aan het zwembad ons glaasje cola en wijn en gaan douchen. We spreken nog 2 nederlanders die de weg naar het hotel niet konden vinden en een half uur later aankomen. Wij gaan om ca. 12.30 uur naar bed. We hebben wel airco op de kamer, maar die maakt zo’n herrie dat we hem maar weer uitzetten. Allebei slapen we slecht tot weinig.

Vrijdag 24 juli

We staan om half negen op en gaan ontbijten. Lekker ontbijt met boerenbrood, ham, kaas, cornflakes, yoghurt, jus d’orange. De telefoon op onze kamer doet het niet en dus vragen wij bij de receptie of wij kunnen bellen om ons volgende hotel te reserveren bij Setenil. De receptioniste belt voor ons en reserveert. Om ca. 9.45 uur vertrekken we. We zien nu pas dat we ook airco in onze auto hebben. Joepie. We proberen weer terug te rijden naar Malaga en zoeken een weg door het binnenland naar El Torcal, maar dit lukt ons niet en noodgedwongen rijden we dus over de snelweg richting Antequera. Halverwege zien we toch nog een tweede afslag naar El Torcal en deze nemen we. Via de binnenlanden komen we bij El Torcal, oftewel het Rotslabyrinth. Onderweg vragen wij in een klein dorpje nog een keer de weg en we voelen ons wel erge snobs als we onze ramen electrisch naar beneden doen en vanuit onze airco auto een oud arm mannetje de weg vragen. El Torcal is echt schitterend. Grote rotsmassa’s op elkaar gestapeld. Het ziet eruit alsof het elk moment om kan vallen. Doordat de zachte kalklaag er tussenuit gesleten is ontstaan deze opgestapelde stenen. We maken een hele mooie wandeling door de rotsen. Het pad is ongeveer 30 cm. breed en voert ons over rotsen en onder struiken door door het landschap. Na een uur zijn we blij dat we er zijn want het begint nu aardig heet te worden (ca. 32 Cş). We halen een blikje ijsthee uit een automaat en rijden hier vandaan door naar het stadje Antequera. Het stadje valt een beetje tegen, maar via een gids in een kerk die dolenthousiast omdat hij toeristen ziet, krijgen we een tip voor een restaurantje (El Angelote) en we gaan er een hapje eten. We bestellen allebei een aardappelomelet (tortilla espagnol). Steeds meer wordt ons duidelijk dat niemand in de binnenlanden Engels spreekt. Na ons even opgefrist te hebben (het is hier inmiddels 42 Cş rijden we richting ons hotel. Van Antequera rijden we naar Olivera. Onderweg zien we de olijvengaarden en zonnebloemvelden. Bij Olivera gaan we de weg af. We rijden nu de bergen in naar Setenil. Als we het dorpje Setenil de las Bodegas binnenrijden geloven we onze ogen niet. De huizen zijn in en onder de rotsen gebouwd en wij rijden er onderdoor. Hele steile en smalle steegjes met schitterende huisjes. Halverwege het dorp vragen we de weg naar het hotel. Na een stortvloed van Spaans vinden we toch op zijn aanwijzigingen Hotel El Almendral net buiten Setenil. We gaan gelijk een duik in het zwembad nemen. De eerder ontmoette Hollanders zitten ook aan het zwembad. Het blijkt dat hun hotelboeking niet helemaal goed gegaan was (zij hadden alle hotels al vanuit Nederland geboekt (a f 17,- per nacht extra). Hun hotel zat vol en daardoor zijn ze naar dit hotel gekomen. Na het zwemmen gingen we proberen naar de kust te bellen om te reserveren voor de volgende twee nachten, maar helaas, no hablo Anglais, solo Espagnol. We gaan naar de receptie (spreekt ook alleen Spaans) en laten hem bellen, maar helaas alles zit vol. We maken een nieuwe planning en besluiten eerst naar Arcos te gaan. De receptionist reserveert na Arcos een hotel in Vejer (dichtbij de kust). Eenmaal boven in onze kamer zien we eigenlijk dat Vejer niet goed in onze planning klopt en bellen we zelf naar Sevilla. Het tweede hotel dat we bellen heeft nog een kamer voor twee nachten. Na een douche gaan we om 9.00 uur eten in het hotel. In ons beste Spaans (Spaanse menukaart) bestellen we pescado frituras (gefrituurde inktvis, garnalen en scampies) en varkensvlees met champignonsaus en salade. Als toetje fruit. We zitten propvol en gaan om 10.30 uur naar onze kamer. De muren zijn er zo gehorig dat het wel lijkt alsof de buurman in onze kamer staat te douchen. Buiten blaffen de jachthonden. Alexander slaapt af en toe en ik vrijwel niet. Om half 6 hoor ik de vogels fluiten en de hanen kraaien.

Zaterdag 25 juli

Om half negen staan we op en na een karig ontbijt gaan we nog even Setenil in om foto’s te maken en eten voor de lunch te kopen. Met handen en voeten maken we het vrouwtje achter de toonbank wijs dat we brood en vleesbeleg willen hebben. Ze vindt het wel komisch en raadt ons een lekkere soort casselerib aan. Via kleine dorpjes gaan we op weg naar Ronda. Ronda is schitterend. Net voor de brug kijk je het Tajoravijn in en het uitzicht is adembenemend. Daarna maken we een wandeling door de stad langs de stierenvechtersarena en verschillende mooie steegjes. Na wat gedronken te hebben gaan we terug naar de auto. Om 1 uur rijden we weg naar Arcos de la Frontera. Via binnenweggetjes gaan we de bergen door langs kurkbomen en schitterende vergezichten. Om 2 uur picknicken we langs de weg met een mooi uitzicht. We eten ons brood op met casselerib en drinken ananassap. Om 15.30 uur komen we aan in Arcos de la Frontera. Van een afstand zie je een mooi wit dorpje met boven op de berg een grote kerk. Een gedeelte van de huizen staan met hun achterkant tegen de afgrond aan. De straten in Arcos zijn ongeveer even breed als de auto, maar het is wel de moeite waard om er een kijkje te nemen. We rijden onder de bogen van de kerk door en parkeren op aanwijzing bij de grote kerk. Het is er ongeveer 40 Cş X, dus na een half uurtje zweten duiken we een bodega in met airco en gieten er alle twee twee colaatjes in. Helaas is de grote kerk nog gesloten, maar omdat het zo ontzettend heet is in Arcos besluiten we maar ons hotel op te gaan zoeken. We rijden naar het plaatsje Algar (onder Arcos) en zien het hotel al snel boven op de berg liggen. (Hotel Ville d’Algar). In het hotel aangekomen, proberen we nog een reservering te maken telefonisch voor het Donana park (nationaal park), maar het nummer blijkt niet meer te kloppen. De receptionist is niet zo kien om het juiste nummer voor ons op te zoeken. We kijken op onze kamer naar een stierengevecht op de tv en na wat lezen snappen we eindelijk waar het om gaat bij stierenvechten. De rode lap moet het maagdenvlies voorstellen. De stier is “representatief” voor de man. Als de stier (man) de rode lap (het maagdenvlies) niet kan weerstaan wordt hij gedood. Zijn ballen worden gescalpeerd en als hosties opgediend aan jonge mannen. Na gedoucht te hebben gaan we om half negen een wandeling maken door het dorp. Iedereen staart ons na, kennelijk ziet men hier weinig toeristen. Het valt ons op dat hoe klein de dorpjes soms ook zijn, het overal netjes en schoon is. De halletjes zijn allemaal schitterend versierd met mozaďeken, moorse lampen etc. Om kwart over negen gaan we eten op het terras van het hotel. We kunnen kiezen uit barbecue of de “gewone” keuken. De barbecue begint pas om 10 uur en we besluiten om “gewoon” te bestellen. Met behulp van ons Wat en Hoe boekje vertalen we de kaart en bestellen hertmedaillon en hertkoteletjes met aspergesalade. Het is werkelijk heerlijk. We kijken naar de zonsondergang tussen de bergen en zitten vrijwel alleen op het terras. Om 11 uur begint het terras ineens vol te lopen met plaatselijke bevolking en iederen gaat van de barbecue bestellen. Er worden grote lappen van wel 15 x 30 cm. op de barbecue gegooid. Om 12 uur gaan we naar bed.

Zondag 26 juli

Ik heb redelijk geslapen in de airco, maar Alex iets minder. Om 9.20 uur staan we op en gaan ontbijten. Weer een karig ontbijt, maar lekkerder dan gisteren (koffie met toast en jam). Om 10.40 uur vertrekken we. We rijden eerst de verkeerde kant op, maar vinden al snel weer de weg terug naar Arcos. Van Arcos gaan we de autoweg op naar Jerez (we wilden binnendoor, maar deze weg was afgesloten). We komen nog langs het circuit waar de formule 1 races gehouden worden. Dan gaan we de tolweg op naar Sevilla en kunnen hier aardig doorrijden (ca. 150 km. per uur). Onderweg drinken we bij een benzinestation wat. Ik loop naar de automaat en gooi er 100 peseta’s in. Hij wil alleen steeds de munt niet pakken. Als ik het 10 keer geprobeerd heb, ga ik naar binnen en ze wisselen mijn geld. Als ik het opnieuw probeer lukt het nog niet. Kwaad loop ik terug naar de auto. Alexander gelooft mij niet en gaat het ook eens proberen. 20 seconden later staat hij met een blikje cola voor me. Er bleek al voor mij iemand geld ingegooid te hebben en er rolde gewoon een blikje uit. We rijden door naar Alcala iets onder Sevilla. Na wat zoeken en 1 x vragen vinden we midden tussen de pijnbomen Hotel Oromana. Een schattig Andalusisch hotelletje. We eten van het gekochte brood van gisteren, wat nog redelijk vers is met jam (gepikt van het ontbijt), Nu liggen we aan het zwembad in de zinderende zon van Sevilla. Het water van het zwembad is steenkoud, maar verkoelend. Om half vier gaan we ons omkleden om naar Sevilla te gaan. We rijden niet de weg op die we gepland hadden en komen dus de verkeerde kant Sevilla binnen. Na wat gescheld en gezoek vonden we toch vrij snel het gedeelte waar we naar toe wilden. We parkeren de auto op Plaza Nueva en lopen naar de kathedraal de Giralda. Dit is de op twee na grootste kathedraal van de wereld. Omdat het zondag is mogen we er gratis in (normaal kost het f 9,50 per persoon). Van buiten is hij prachtig, maar van binnen overweldigend. We beklimmen eerst de toren, waarvandaan je een mooi uitzicht hebt over de hele stad. Weer beneden gekomen bekijken we de hele kathedraal. Steeds weer staan we verbaasd van de mooie “kamertjes” en houtsnijwerken, glas in loods etc. Na ongeveer een uur rondgelopen te hebben, verlaten we de kathedraal. Buiten is het nog steeds 40 C° X. We zoeken een airco-bar op en drinken er water en granizada lemon (schaafijs met verse limoen). Nadat we weer een beetje bijgekomen en afgekoeld zijn besluiten we naar het Plaza de Espana te gaan. We wilden dit morgen doen maar aangezien je in Andalusië over het algemeen pas na 9 uur kunt eten en het pas half zeven is gaan we er lopend heen. Het Plaza de Espana is heel mooi en grappig om te zien, met delftsblauwe bruggetjes en het zit helemaal vol met afbeeldingen op keramiek tegeltjes. Het is gebouwd in 1929 voor de Iberia-Amerikaanse tentoonstelling. Je kunt er ook met een bootjes rond de gracht varen. Na wat foto’s genomen te hebben nemen we een ijsje (f 4,40 voor een soledo) en een granizada en genieten van de langskomende bootjes. Om 8 uur lopen we naar de wijk Santa Cruz waar het zgn. nachtleven moet zijn. Hier zijn mooie steegjes en piepkleine terrasjes. We gaan ergens zitten op een terrasje. Tot 9 uur is het zelfbediening en de keuken is open van 9 tot half 1 (zoals overal blijkt inmiddels). Om 5 over 9 loop ik naar binnen om de kaart te vragen. We bestellen wat en 20 minuten later komt er een heel klein bordje met een stukje vlees, rijst en brood. Toen pas begrepen we dat je aan de ober door moet geven dat je een hele portie wilt. Zo niet dan gaan ze er “vroeg in de avond” vanuit dat je tapas (een klein hapje) wilt. We besluiten het snel op te eten en de auto op te zoeken. We hebben de auto n.l. geparkeerd waar we eigelijk niet mogen parkeren. Bij de auto aangekomen blijkt er gelukkig niets aan de hand te zijn. We rijden weg maar op deze pechdag blijkt er nog meer fout te gaan. De weg die wij terug wilden nemen blijkt eenrichtingverkeer te zijn en we moeten ik weet niet hoeveel kilometer de verkeerde kant op rijden. Eindelijk komt er een rotonde en kunnen we draaien. Uiteindelijk besluiten we om maar gewoon de ringweg te pakken totdat we de afslag Antequera zien, want zo rustig als het vanmiddag was zo druk is het nu op de weg. Na een hele omweg komen we weer op de weg naar Antequera en 20 minuten later zijn we weer bij ons hotel in Alcala. We besluiten hier nog maar een hapje te eten, ook al is het inmiddels 11 uur. We krijgen de menukaart en maken een keuze. Als de ober komt willen we onze bestelling opgeven, maar hij geeft aan dat we dit niet kunnen bestellen en wijst op de bladzijde welke we mogen bestellen. Wij kijken en zien dat hier ook datgene opstaan wat wij wilden bestellen, maar dan zonder prijzen. We vragen ons af of hij denkt dat wij half-pension geboekt hebben. We bestellen zalm met dille (blijkt peterselie te zijn) en varkensvlees met citroensaus. Als we nog een likeurtje bestellen en aan de rand van het terras gaan zitten, gaan om half 1 ineens alle lichten uit. De “baas?” loopt naar een stel ander gasten toe, gaat naar binnen en sluit de deuren. Wij beginnen nu een donkerbruin vermoeden te krijgen dat wij buitengesloten worden. We lopen naar de voorkant van het hotel en ja hoor, de deur zit op slot. Gelukkig worden we door iemand gezien en de deur wordt geopend met duizend maal excuses. We gaan douchen en slapen. We hebben een twijfelaartje dus dat is wel even wennen na ons eigen bed van 180 cm. breed.

Maandag 27 juli

We slapen uit tot 10.10 uur en na ons opgefrist te hebben gaan we ontbijten. Het ontbijt is hier aanzienlijk beter dan we de laatste 2 dagen gehad hebben. Het was eigenlijk de bedoeling dat we nog naar Sevilla zouden gaan om het Alcazar paleis te bekijken, maar gezien de drukte gisteren in Sevilla, besluiten we om vandaag gewoon lekker rustig aan te doen. Om 11.30 uur gaan we wandelen in het park, hier loopt een watertje door met oude watermolens. Ze zijn aan het sproeien en het is een hele kunst om steeds weer de sproeiers te ontwijken. Om 1 uur gaan we naar het zwembad, waar we lekker luieren. Om 3 uur eten we een hapje (tomaten met knoflook en basilicum en gemengde salade met tonijn en asperges met frites). Daarna liggen we tot ca. 7 uur bij het zwembad. We gaan ons omkleden. Terwijl ik mijn haar aan het föhnen ben roept Alexander ineens: kom eens kijken ik zie een mooi bruidje. Toen we op het balkon stonden zagen we dat het een traditioneel geklede “signorita” was. Ze waren bezig met een fotosessie. Nadat we ons opgefrist hadden zijn we op het terras gaan zitten met uitzicht over Algar. We besluiten sherry (Jerez) te bestellen. In ons boekje zoeken we op wat zoete en droge sherry is, en Alex bestelt Jerez seco e dulce. Nog nooit van gehoord, althans zo kijkt de barjuffrouw. Als Alex sherry zegt, schenkt ze 1 sherry en 1 witte wijn in Uiteindelijk krijgen we 2 droge sherry. Om 10 uur gaan we et en. We zien dat iedereen binnen zit te eten, maar wij willen graag buiten zitten en gaan dan ook op het “eetterras” zitten. De ober komt naar ons toe en zegt in het spaans dat we beter binnen kunnen zitten omdat het daar koeler is. Als we geen aanstalten maken om op te staan, zegt ze dat als we buiten eten, de katten op tafel springen. Ze wist niet dat wij hier al 2x buiten gegeten hebben en dat de katten wel bedelen, maar niet op tafel springen. We beginnen te begrijpen dat ze geen zin heeft om binnen en buiten te bedienen. We plaatsen onze bestelling. Ik bestel een soort gevulde rollade en Alexander varkensvlees met in schil gebakken aardappels met knoflook en salade met tonijn en asperges. Ik bestel een water en Alexander wijn. Twee minuten later komt ze met een fles aan. We proberen haar duidelijk te maken dat we een glas willen en geen fles en haar gezicht wordt er niet vrolijker op. Inmiddels werkt het aanstekelijk en gaan steeds meer mensen op het terras zitten eten. Als “toetje” nemen we Anis. Met een glasharde blikt vraagt de vrouwelijke ober: zoet of droog meneer? Alex antwoordt heel droog: droog por favor. Als ze wegloopt beseffen we pas dat ze ons in de maling loopt te nemen. Volgens ons bestaat er geen droge anisette. Na nog een borreltje wordt het steeds gezelliger. We gaan maar eens naar bed, want morgen is er weer een drukke dag.

Dinsdag 28 juli

Om kwart voor negen staan we op, ontbijten lekker en checken uit. Bij het betalen blijkt toch al het eten op de rekening te staan. Om 10 voor 10 gaan we rijden. We besluiten een klein stukje snelweg te nemen en dan binnendoor naar Cordoba te rijden. Eerst rijden we naar Ecija. Een leuk stadje. We lopen over het Plaza de Espana en bezoeken een mooi kerkje met een schattig binnenplaatsje. We kopen ieder een stuk cactusfruit en eten het al lopend op. We lopen een soort overdekte markt op en kopen lekkere broodjes en appels. Daarna gaan we aan het Plaza de Espana een fantaatje drinken. Je ziet hier totaal geen toeristen alleen lokale bevolking. Om 1 uur proberen we het stadje uit te rijden, maar komen we terecht in een doolhof van kleine steegjes tot we in een steegje komen waar we niet meer tussendoor passen. Na wat gedraai kunnen we gelukkig via een andere steeg de route uit de doolhof rijden. We gaan verder richting Palma del Rio. De weg is opgebroken, maar wij hadden de volle overtuiging dat niet de hele weg van 30 km. opgebroken zou zijn, maar ja hoor, 30 km. lang. De route is dor met alleen maar aardappelvelden en verwelkte zonnebloemen. Na Palma del Rio is de weg weer goed en we rijden naar Almodovar del Rio, waar we de ridderburcht willen bezoeken. Onder aan de berg staat een bordje Castillo, maar we twijfelen of je naar boven kunt rijden met de auto of moet lopen. Alexander besluit het erop te wagen, want het is erg warm en waarschijnlijk 20 minuten lopen naar boven. Via een smal hobbelig stenenpad komen we boven. Er staat een oud mannetje bij de poort die een heel verhaal afsteekt in het Spaans. Even later begrijpen we dat de burcht bewoont wordt, maar dat je delen kunt bezichtigen. De burcht is schitterend en nog in perfecte staat. Je hebt er een schitterend uitzicht over aan de ene zijde het dorpje en aan de andere zijde de olijfvelden. In 1 van de torenkamers eten wij onze broodjes op en als we de hele route gelopen hebben gaan we weer naar beneden. Halverwege de berg loopt een vrouw in de hitte naar beneden. We geven haar een lift en ze is dolblij want het zweet stond op haar rug. Haar man staat “galant” onder aan de berg op haar te wachten. We vervolgen onze weg naar Cordoba. In Cordoba aangekomen vinden we na wat zoeken ons hotel Al Mirhab. Het ligt net buiten Cordoba op de berg en kijkt uit over de stad. Het is een mooi hotel in Arabische stijl. Als we inchecken krijgen we van de receptionist een stortvloed aan informatie in het Frans, over hoe mooi Cordoba is en waar we allemaal naar toe kunnen/moeten gaan. Als hij uitgepraat is krijgen wij eindelijk de sleutel. We rusten wat uit en frissen ons op. Om halfzes vertrekken we de stad in. We parkeren onze auto op een plek die de receptionist ons uitgelegd had (toch wel handig). Een mannetje duwt een ticket onder onze ruit en vraagt 100 peseta’s (f 1,40). Ik heb alleen 5000 peseta’s, maar hij kan niet wisselen. Hij haalt het ticket weg en loopt gewoon weg. Wij blijven niet-begrijpend achter. We weten niet goed of we nu mogen blijven staan, maar lopen toch maar de stad in. We lopen eerst naar de Mezquito-kathedraal, omdat deze om 7 uur dicht gaat. Als we bij de ingang staan is het half 7, maar we mogen er niet meer in. We besluiten de tuinen van Alcazar te bezichtigen. Mooie tuinen en waterpartijen. Inmiddels hebben we gewisseld en besluiten toch maar terug te lopen naar de auto. We betalen en krijgen alsnog een ticket op de ruit. We lopen een stukje door de steegjes van de joodse wijk en drinken wat naast de kathedraal. We vragen aan de ober hoe laat de Moskee de volgende dag open gaat, zodat we de volgende ochtend terug kunnen komen. Om kwart over 9 gaan we een stekkie zoeken om te eten. We vinden een mooi binnenplaatsje. Alexander bestelt lamskoteletjes en ik varkensvlees met salade van het huis. We hebben lekker gegeten en kregen nog een borreltje van het huis na. We rijden terug naar het hotel en nemen nog wat te drinken in de mooie serre van het hotel. Onder aan de bergen zie je de verlichte stad Cordoba. Om 12 uur gaan we douchen en naar bed.

Woensdag 29 juli

De wekker gaat om kwart voor 9, maar we vallen weer in slaap en worden wakker om kwart over 9. We hebben een lekker ontbijt en vertrekken weer de stad in om ongeveer half 11. Het blijkt nu wat moeilijker te zijn om te parkeren, maar na wat zoeken vinden we toch een plekje. We lopen over de Romeinse brug weer naar de Moskee. Eenmaal binnen zien we een schitterende moskee, vol met pilaren en bogen. Jammer genoeg zijn grote delen van de moskee omgebouwd tot kathedraal met katholieke beelden etc., maar een deel van de moskee is nog in originele staat (behalve de vloeren). Na ongeveer een uur rondgelopen te hebben, gaan we weer naar buiten. We pinnen even, en kopen broodjes voor onderweg. We vertrekken naar Baeza. Onderweg eten we onze broodjes op, bij een picknickplaats langs de weg. We rijden langs hele gebieden met alleen maar heuvels met olijfbomen, schitterend. Halverwege zien we nog een flink ongeluk, waarvan je altijd wel even schrikt. We drinken nog wat in een soort truckerscafe en om kwart over drie komen we in Baeza aan in Hotel Fuentanova. De ligging van het hotel is iets minder mooi dan de vorige hotels, maar het is mooi en modern ingericht. We gaan zwemmen in een inimini zwembadje en even zonnebaden. Om half 6 gaan we naar boven en frissen ons op. Om ongeveer halfnegen gaan we een stukje wandelen. In Baeza en we ontdekken dat het eigenlijk een heel mooi stadje is. Er zijn verschillende hele oude gebouwen te zien en er staat een fontein vernoemd naar Philips de tweede. Na een uurtje wandelen gaan we op een terrasje zitten en bestellen wat te drinken en krijgen er tapas bij (brood met olijven, paprika, tomaten, tonijn en uiten). Na een tijdje vragen we om de kaart. Als het de ober (een soort Don Corleone) te lang duurt vraag hij aan Alex of hij mee wil komen, zodat hij alles even kan laten zien in de keuken. Hij denkt waarschijnlijk dat wij niet kunnen kiezen, maar wij zijn nog bezig om de kaart te vertalen. We bestellen lamskotelletjes met salade van het huis. 10 minuten later wordt het opgediend. De ober heeft ons kennelijk weer eens niet goed begrepen, want we krijgen maar 1 bord met kotelletjes. We bestellen er nog 1 bij. Als het op is bestellen we nog een bordje chips. Om kwart voor 12 stappen we op. En we krijgen van Don Corleone nog ijsbonbons mee en een ferme handdruk (volgens ons waren wij zo’n beetje de enige toerist in het dorp op dat moment). Na gepind te hebben lopen we terug naar het hotel en drinken in de bar nog een wijntje en een pilsje. Om 1 uur gaan we naar bed.

Donderdag 30 juli

We staan om iets over 9 op en gaan ontbijten. We krijgen een hele tafel vol met koekjes, vers gebakken toast, jam, soort gazpacho, cake broodjes, jus en koffie en thee. Om half 11 rijden we nog even de stad in om drinken en broodjes te kopen. In een winkeltje zien we dat er inderdaad zoete en droge Anis bestaat, en bedenken dat de vrouwelijke ober in hotel Oromana dus toch de waarheid sprak. Daarna rijden we naar Ubeda en via een schitterende route langs de olijfvelden (Baeza is bekend om zijn goede olijfolie, en dat ruik je af en toe ook!), rijden we naar Cazorla. Vanuit hier gaan we het natuurpark binnen. Bij de slagbomen wordt ons kenteken genoteerd. Geen idee waarom, maar we mogen door. Wij rijden een bochtige mooie route de bergen in en komen na ongeveer een half uur aan in het dal van Aroyo Frijo. Hier ligt ons hotel Los Enebros. We checken snel in (hé, een engels sprekende receptioniste!) en brengen de koffers naar onze kamer. Het zijn bungalowtjes met in iedere bungalow 3 kamers. Klein maar o.k. We trekken onze badkleding aan en vertrekken weer. We rijden verder het natuurpark in en komen bij een zijriviertje van de Guadalgiver (deze rivier loopt van de zee helemaal naar Cazorla en kom je steeds weer tegen). Hier loopt een beek vanuit de berg naar beneden, waar een forelkwekerij is. We lopen een stuk bergopwaarts en eten onder een boom bij het beekje onze broodjes op. Als we terug lopen besluiten we in het beekje te gaan zwemmen om af te koelen. Je moet wel een beetje klauteren, maar dan heb je ook een schitterend zwemparadijsje. Het water is ijskoud, maar superhelder, en je zwemt tussen de forellen. Echt geweldig. Na een uurtje gaan we weer verder op zoek naar het stuwmeer El Tranco. Via een mooie route komen we na ongeveer 2 0 minuten bij El Tranco. Een schitterend helderblauw stuwmeer. We rijden tot aan het eind en drinken daar iets langs de weg bij een tentje. We gaan weer terug via dezelfde route, en nemen nog een kijkje in het wildpark. Behalve een vermoeiende wandeling de berg op heeft, dit park weinig te bieden. Je ziet wat herten, maar het ziet er uit als een hertenkamp. We besluiten niet helemaal naar boven te lopen, en gaan terug. Om half 7 waren we weer terug bij het hotel. We drinken wat en gaan naar onze kamer. Alex valt gelijk in slaap en nadat ik gedoucht heb en een uurtje gelezen heb, maak ik hem om 9 uur wakker. Om kwart voor 10 lopen we een rondje over de camping die bij het hotel zit en gaan we eten. We gaan naar het restaurant maar zien nog niemand zitten en dus gaan we nog maar even op het terras beneden zitten. Om kwart over 10 gaan we weer naar boven en zien nog steeds niemand. We vragen of wij op het balkon mogen eten en gaan lekker buiten zitten. We hadden op onze kamer al bekeken wat we zouden eten en bestellen canneloni. Helaas was dit op, dus bestellen we forel en soort kalfsvlees a la crčme met aspergesalade. We eten heerlijk en als “toetje” bestellen we nog 2 Anis. Ook hij vraagt of we zoet of droog willen en we begrijpen dat het dus echt kan. We bestellen Seco (droog) en proeven nu duidelijk het verschil. Deze is niet zoet en sterker van smaak. We rekenen af en gaan beneden op het terras zitten tot de lichten uit gaan. Wij hebben nog niet betaald voor de drankjes die wij eerder op het terras beneden op hebben en Alexander gaat naar binnen om daar nog voor af te rekenen. Als hij uitlegt dat wij een pils en een sherry gedronken hebben wil de ober weer inschenken. Uiteindelijk halen zij het meisje van de receptie erbij, die redelijk engels spreekt. Ook zij begrijpt eerst niet waarom Alex wil betalen. Als ze het eindelijk door heeft, ligt ze helemaal in een deuk en krijgt Alex een schouderklopje van haar dat hij zo eerlijk is. Om half 1 gaan we naar bed.

Vrijdag 31 juli

We slapen uit en komen om 10 over 10 ons bed uit en gaan ontbijten. Thee, koffie en een geroosterd broodje met 1 kuipje jam. Om half 12 gaan we op pad richting het stuwmeer El Tranco. We zijn op zoek naar een leuk plekje om te zwemmen. We vinden een plekje en duiken in het heldere water. Alex scheert zicht in het water met een scheermesje uit het hotel en we laten ons lekker opdrogen in het zonnetje. Om half 3 zijn we weer terug bij ons hotel en gaan op het terras zitten om een hapje te eten. Ik had binnen een bordje gezien met de tekst “sandwiches” en Alexander bestelt een hamburger. De ober spreekt alleen Spaans en snapt er niets van. Hij komt uiteindelijk terug met de drankjes en twee “sandwich-ijsjes”. We sturen hem weer terug met de ijsje en maken hem duidelijk dat we willen eten, waarop hij wijst naar het restaurant, maar de kaart hebben wij gisteren al gezien en is gericht op warm eten. Uiteindelijk vinden we in ons boekje het woord voor een broodje en ik loop naar binnen en bestel 2 bocadillos met varkensvlees in de hoop dat wij een broodje hamburger krijgen. Frites erbij was te veel gevraagd, dit begrijpt hij niet (zelfs niet in het Spaans). Langzamerhand beginnen wij ons af te vragen of hij eigenlijk wel Spaans spreekt (of klopt ons boekje wel??). 10 minuten later krijgen we een broodje met geroosterd varkensvlees (dus geen hamburger, maar wel lekker). Na het eten gaan we bij het zwembad liggen. Het waait een beetje waardoor het goed uit te houden is. Om zes uur gaan we nog wat drinken op het terras en gaan ons daarna douchen en omkleden. Om kwart over 9 kopen we nog wat kaartjes en lopen de weg af. Er zijn 3 restaurantjes en bij 1 ervan gaan we zitten. We bestellen kalfsfilet met salade van het huis en wijn en water. Er zitten zoals we inmiddels gewend zijn nergens toeristen. Om 10 over half 12 gaan we terug naar ons hotel en naar bed.

Zaterdag 1 augustus

We staan om kwart voor negen op en gaan ontbijten. We vertrekken om kwart voor tien terug naar Cazorla. In Aroyo Friyo kopen we nog broodjes en water en rijden via Cazorla naar Joda en dan naar beneden richting Granada. Een mooie route langs en door de bergen. Volgens ons boekje komen we langs een schattig bergdorpje Belmez. We rijden er naar toe, maar behalve dat we weer klem komen te zitten met onze auto en de zijspiegel weer eens inklapt is er in het hele dorpje niets te zien en te beleven. We rijden weer terug en volgen de snelweg naar Granada. Alexander begint moe te worden en we vinden maar geen plekje om te rusten en te eten. Bij een wegomleiding zien we een parkeerplaatsje en rusten we even uit en eten onze broodjes op. 20 minuten later rijden we Granada binnen. Na even zoeken vinden we de afslag naar Monachil, waar ons hotel ligt, Hotel Celebros. We vinden het als snel en checken in. Het is een mooi nieuwe hotel met ruime kamers, airco en zwembad. Het kijkt uit over Granada. We rusten wat uit en Alexander doet een dutje. Om vier uur maak ik hem wakker en gaan we naar het Alhambra. We rijden er in 5 minuutjes naar toe. Het Alhambra heeft 4 grote “bezichtigingsgebieden”. We lopen eerst naar het paleis van Karel V, wat een soort Arena vorm heeft. Daarna bezichtigen we het Alcazaba (oude militaire verdedigingswerken). Dan lopen we door naar de paleizen. Deze zijn echt prachtig. Vol met Arabische bogen, reliëfversieringen, Arabische tekens en fonteinen. Het is er redelijk rustig, zeker voor en zaterdag en voor het meest bezochte monument ter wereld. Er loopt een groep Japanners (waar eigenlijk niet?) die wij steeds voor proberen te blijven. Van de paleizen lopen we via de buitenzijde langs de torens naar het Generalife. Via fonteinen en mooie tuinen lopen we naar het paleis van Generalife. Hiervandaan lopen we automatisch naar de uitgang. We lopen nog even naar de kerk en kopen wat kaartjes. Om half 8 vertrekken we weer naar het hotel en rusten wat en frissen ons op. Om kwart voor tien willen we naar het restaurant van Los Celebros rijden, maar het hele terrein staat vol met bruiloftsgasten, want zoals de receptionist ons al verteld had zou er vanavond een bruiloft zijn. We rijden voorzichtig zonder iemand te raken weg en parkeren na 1 km. bij het restaurant. Boem is ho! heet ons devies, maar Alex vatte dit al te letterlijk op. De achterkant zat tegen een muurtje aan. Niets te zien dus lopen we naar binnen. Oh je, binnen is ook een bruiloft. We bestellen knoflooksoep en sherrysoep en als hoofgerecht, zalm en biefstuk. Na een Anis en een thee rij ik terug naar het hotel. Je zou zeggen 1 km. kun je toch wel lopen, maar die ene km. is wel recht omhoog de berg op. In het hotel is het nog een drukte van jewelste. We drinken in de bar nog een Anis en bekijken de bruiloftsgasten. Om half 2 gaan we naar bed.

Zondag 2 augustus

We staan om kwart voor negen op en gaan ontbijten. Eenvoudige toast met jam koffie/thee en jus d’orange. Om 10 voor 10 vertrekken we richting Granada stad om een wandeling te gaan maken door de wijk Albaicin. Na wat gezoek en gescheld parkeren we de auto en gaan lopend de stad in. Al snel vinden we het begin van de route. Het is een mooie route door smalle steegjes, maar op een gegeven moment zijn we de weg kwijt. Ik vraag de weg aan een vrouw en het blijkt een engelse te zijn die in Granada woont. Ze loopt een stuk met ons mee de goede richting weer in en raadt ons aan om naar “Mirador San Nicolas” te gaan en zo gezegd zo gedaan. Vanuit Mirador San Nicolas heb je een mooi uitzicht over het Alhambra en de stad. We eten daar een bocadillo con lomo (broodje geroosterd varkensvlees) en een bocadillo con quezo con tomato (met kaas en tomatenpuree, soort gazpacho). Na deze pauze proberen we onze route weer op te pakken, maar door alle kleine steegje zijn we weer de juiste route kwijt. We besluiten gewoon maar wat rond te lopen, want mooi is het overal wel. We lopen naar de kathedraal, maar deze is op zondag tot vier uur gesloten. Bij de kathedraal staan wat zigeunervrouwen, die ons soort dennentakken proberen te verkopen, wat goed is voor geluk, vruchtbaarheid, lang leven etc. etc. Terwijl wij allebei goed de handen op onze portemonaie houden, schudden wij ze af. Van hieruit lopen weer naar de auto. We drinken nog wat op een terrasje. Ook Granada heeft op vrijwel ieder pleintje een fontein staan. We rijden nu in 1 keer goed de stad uit en 10 minuten later zijn we weer bij het hotel. We kleden ons om en besluiten om nog maar 1 extra nacht hier bij te boeken. In ons inmiddels steeds beter wordende spaans (Reservatione, manjana, extra), reserveren we ook de derde nacht in dit hotel. We gaan lekker bij het zwembad liggen. Ook vandaag is het goed uit te houden (het is ongeveer X 31 C°) We liggen tot ongeveer 7 uur in het zonnetje en gaan dan naar onze kamer om ons op te frissen. Om half tien lopen we een stukje de straat af waar we een restaurantje gezien hebben. Er is een groot terras buiten wat uitkijkt over Granada en je ziet de ondergaande zon in de bergen. We bestellen een entrecote en vooraf sherrysoep, en zitten nog tot half 12 naar de fonkelende lichtjes van Granada te kijken. Om kwart over 12 gaan we naar bed.

Maandag 3 augustus

We staan om 9 uur op en gaan ontbijten. Daarna wassen we de ruiten van de auto (met een in Granada gevonden spons) en om 10 voor half 11 vertrekken we naar de Sierra Nevada. We hadden gelezen dat je met de ski-lift naar de hoogste piek Pico Veleta kon en gingen dus op zoek naar de ski-lift in So y Nieva. In So y Nieva zien we verschillende ski-liften, maar alles ligt stil. We rijden dus verder tot de weg afgezet is op 2800 m’. We lopen naar de sneeuw en zien dat er een weg naar de top leidt. We besluiten een stukje naar boven te lopen, maar hoe verder we lopen hoe groter de uitdaging wordt om de top de bereiken. Na veel gehijg en getwijfel of we wel verder zouden gaan bereiken we om kwart voor drie (3 uur en een kwartier na het vertrek vanaf onze auto) de top. Je zit hier op 3398 m’ hoogte en boven de wolken. We zijn nogal trots op onszelf dat we het gehaald hebben. Terug gaat iets sneller, maar het is wel behoorlijk fris (ongeveer 15/16 C°). Gelukkig hadden we een vest en een jasje meegenomen. We snijden wat stukken af door langs de berg naar beneden te lopen en zijn heel moe maar voldaan om kwart voor 5 weer beneden. Hier eten we een broodje en drinken wat cola (omdat we eerst niet van plan waren om naar de top te lopen hadden we niets bij ons, geen eten en drinken). In de auto terug merken we pas dat we onderweg ontzettend verbrand zijn. Bij het hotel duiken we gelijk het zwembad in om het stof er af te soppen. Daarna gaan we naar onze kamer ons op frissen en we smeren ons flink in met after-sun. Onze benen en ons gezicht beginnen steeds roder te worden en steeds meer pijn te doen. Om half 10 gaan we op het terras zitten bij het hotel met uitzicht over Granada. Wij bestellen 2 entrecotes met groene pepersaus en vooraf asperges met rode wijn en water. Na onze gebruikelijke Anis gaan we naar bed.

Dinsdag 4 augustus

We staan om kwart voor 9 op en gaan ontbijten. Als we uitchecken moeten we zelf om de rekening van het eten vragen anders hadden we niets hoeven te betalen (eerlijk hč). Om half 11 vertrekken we vanuit Granada via Motril naar Alhaurin el Grande. We hebben alle twee vreselijke spierpijn en komen met moeite de trappen af. Van Granada naar Motril is een mooie route tussen bergkloven door. Net voor Motril staan we voor het eerst in onze vakantie even in de file. Al snel zien we de zee en de kustlijn, maar helaas horen daar aan de Costa del Sol ook de grote appartementencomplexen bij. In ons boekje stond dat je bij Punto de la Mona een mooi uitzicht had over de baaitjes, dus we zoeken dit plekje op. De afslag hebben we gevonden maar het mooie uitkijkpunt vinden we niet. We rijden naar beneden het stadje in en eten aan de boulevard een broodje tonijn en een broodje lomo. Daarna gaan we verder langs de kust naar Malaga en we komen langs alle toeristische plaatsjes. In Nerja stoppen we even omdat we daar de druipsteengrotten willen zien. Ze zijn echter gesloten en gaan op 4 uur pas weer open. We gaan verder en om half 4 komen we aan in hotel Brisamer (waar we ook de 1^e nacht geslapen hebben). Bij de receptie laten ze ons even schrikken, want ze zegt dat er maar voor 1 nacht gereserveerd is. Gelukkig blijkt dit een vergissing te zijn. De 2^e nacht stond op naam van Alexander en de 1^e nacht op Geeve. We krijgen nu een kamer boven de receptie. Deze is ruimer dan het bungalowtje waar we de 1^e nacht geslapen hebben. We gaan in de bar even wat drinken en Alexander is zo moe dat hij op de kamer een dutje gaat doen. Ik neem mijn boek mee en ga in de schaduw (de zon kan ik even niet meer zien nu ik zo verbrand ben) liggen lezen bij het zwembad. Twee uur later ga ik naar de kamer en Alexander wordt net wakker. We frissen ons op en gaan om half 10 naar het restaurant van het hotel. Vooraf bestel ik gefrituurde aubergines met honing en Alexander besteld paté. Alle groentes in het restaurant worden verbouwd in de tuin achter het hotel. De aubergines zijn heerlijk. Als hoofdgerecht bestel ik lamsbout en Alexander varkensvlees met Malagawijnsaus. Na het eten maken we nog een wandelingetje om het park en gaan naar bed.

Woensdag 5 augustus

We staan om kwart over negen op en gaan lekker ontbijten. Vers gebakken brood wat je zelf af moet snijden, kaas, ham, worst, jam, meloen, jus, Yoghurt, cornflakes, kies maar uit. Na het ontbijt is de werkster onze kamer aan het schoonmaken en gaan we dus maar een winkeltje in Alhaurin opzoeken. We kopen er een paar flessen wijn (voor de pappa’s en de mamma’s), en kopen er 2 chocoladebroodjes. Als we om 11 uur terug zijn gaan we aan het zwembad liggen, waar we de hele dag lekker luieren. Het hotel heeft een lief zwart hondje, Lassie, dat steeds bij ons komt zitten. Om een uur of 6 begint het hotel vol te lopen. O.a. met een stel Nederlanders die wij al eerder ontmoet hebben in Granada en we wisselen wat ervaringen uit. Om 7 uur gaan we naar onze kamer om ons op te frissen. We verwachten dat het wel flink druk zal zijn in het restaurant, maar als we om 9 uur binnenkomen is er bijna niemand. Alexander bestelt nu de aubergines (gisteren waren ze heerlijk en heeft hij de helft van mijn aubergines op) en ik bestel de tomatensoep a la crčme met amandelen (heerlijk!), als hoofdgerecht neemt Alexander duck a l’orange (eend) en ik neem entrecote. We krijgen er verse boontjes bij uit eigen tuin. Na Alex z’n gebruikelijk Anis en mijn thee maken we een wandelingetje en maken nog een babbeltje met wat Hollanders. Na nog 2 Anis in de “huiskamer” gaan we naar bed.

Donderdag 6 augustus

We staan om iets voor half tien op en gaan ontbijten. Na het ontbijten pakken we onze spullen in en checken uit. Aan de receptie wilde ze ons 34000 peseta’s laten betalen (f 476,-). Toen we zeiden dat dit niet kon kloppen bleek dat de kamerhuur van f 140,- per nacht berekend was. Na onze echte rekening betaald te hebben, vertrekken we om kwart voor 12 naar Malaga. Ook Malaga blijkt weer een stad te zijn waar het erg druk is. Na wat gescheld en gezoek vinden we een plaatsje. We staan wel vreemd geparkeerd maar de jongen die bij de parkeerplaatsen staat knikt dat het o.k. is en we betalen f 8,40 voor drie uur. Als we aan de overkant van de weg zijn komt er een man naar ons toe en zegt dat we de auto daar weg moeten halen. We verstaan niet goed wat hij zegt en waarom de auto weg moet. We twijfelen wel, maar ja we hebben toch eerlijk betaald voor ons plekkie. We lopen via het paseo del Parque naar het Alcazaba helemaal omhoog de berg op. Het zit Alexander niet lekker dat die auto daar staat, maar na mijn “maak je toch niet druk” loopt hij toch door. We bezichtigen het Alcazaba (een oud fort) wat over de hele stad uitkijkt. Maar zoals het boekje al zegt als je Granada gezien hebt dan valt dit in het niet. Een leuk spreekwoord wat we gelezen hebben zegt: geef hem een aalmoes, want niets is zo erg als blind te zijn in Granada. Geschrokken roept Alexander ineens, Hé, daar gaat onze auto met de sleepwagen. Ik kijk over de reling en zeg nee joh, kijk maar ik zie daar nog iets wits staan. Het zit Alexander niet lekker, want het was toch wel een witte Renault Megane. We lopen snel door het fort en drinken een colaatje. We lopen dezelfde weg weer naar beneden en als we in de straat aankomen waar onze auto stond, zien we dat hij er inderdaad niet meer stond. Hij was weg samen met de andere geparkeerde auto’s. Uiteraard was ook het “parkeermannetje” weg. Geschrokken (althans ik) bedenken we gelijk dat we maar met de taxi naar de politie moeten. Gelukkig ziet Alexander dat er een roze sticker op de stoep geplakt is met het telefoonnummer en wat informatie. We laten dit aan de taxichauffeur zien en hij begrijpt het. 10 minuten later en 520 peseta’s (f 7,50) armer staan we bij het auto-depot. We lopen naar het loket en we moeten 10.900 peseta’s betalen. Dit valt ons nog mee (f 150,-) en vrolijk tonen wij onze creditcard. No, No dit werd niet geaccepteerd. Slim haal ik een eurocheque te voorschijn. No, no ook deze wordt niet geaccepteerd. Cash hadden we niet genoeg bij ons dus vragen we waar de bank is. Hij haalt geheel voorbereid een plattegrondje tevoorschijn en toont het ons. Twee straten verder vinden we inderdaad een bank en pinnen 10.000 peseta’s. We lopen terug en betalen. Na het tonen van ons paspoort mogen we de auto ophalen. We zien ook ingebroken auto’s staan en ook een Nederlandse Renault 5, welke nooit opgehaald was. We rijden snel weg uit Malaga, want we hebben het hier wel gehad. We rijden richting Nerja, want we willen toch nog wel graag de druipsteengrotten zien. Om iets over 4 zijn we bij de grotten en het is hartstikke druk. We besluiten eerst een broodje te gaan eten bij een eettentje en kopen daarna een kaartje. Binnen is het schitterend. Het zijn hele grote grotten met enorme kolossen van druipsteen. Na ongeveer een half uurtje gaan we er weer uit. We drinken nog een granizado op het terras en rijden om kwart voor 6 richting vliegveld. Om 7 uur zetten we de auto bij het Avis-drop-punt. We hebben de tank leeggereden, maar als men vraagt of hij vol zit en wij zeggen dat er niet veel meer in zit hoeven we niet te betalen. We lopen de vertrekhal binnen, maar kunnen nog niet inchecken. Alexander gaat zich omkleden en trekt een lange broek aan. Even later ga ik mij ook omkleden in de w.c. Als ik mijn lange broek en een ander T-shirt aangetrokken heb, wil ik de deur van het slot doen. Oeps de deur wil niet meer open. Na veel geruk aan de deur roept er een vrouw iets in het Spaans en dan Signora momento. Ik wacht 2 minuten maar hoor niets meer. Ik besluit niet langer te wachten en klim op de rand. Een meisje vraagt of ze kan helpen en ze vraagt of ze mijn tas beet kan houden. Er zit niets bijzonders in dus ik geef hem aan haar, waardoor ik beter kan klimmen. Ik vraag haar de deur van het toilet ernaast open te doen en de klep op de toiletzitting dicht te doen. Ik spring op het toilet en bedank haar voor haar hulp. Inmiddels loopt het zweet langs mijn rug, maar ik ben gelukkig weer vrij. We kopen nog een Anis op het vliegveld en sigaretten en eten een broodje als we ingecheckt hebben. We komen weer diezelfde vier hollanders tegen en vertellen onze perikelen van vandaag weer. Om 10 voor 10 is het boarding ( , maar het vliegtuig is er nog niet. Een uur later vertrekken we. Het is een heldere nacht en je ziet alle steden heel mooi liggen. Vooral IJmuiden van heel dicht bij is heel erg mooi. Om 2 uur ’s nachts landen we en al snel hebben we onze koffers. Pa en Ma wachten ons op en om half 4 zijn we weer in Home Sweet Home Gorinchem.

Dit is het einde van het verslag. Het was een heerlijke vakantie in een mooi stukje Spanje. Ik zeg dit niet vaak, maar het is voor herhaling vatbaar.

(Info bron: Lannoo’s Reisgids)

Created by Alexander Geeve