Dinsdag 27 juli 1999

We staan om kwart over 8 op. Eindelijk is het dan zover we gaan op vakantie. Alex gaat nog even in bad. We ontbijten en om 10 voor 10 staan Pa en Ma voor de deur. Als we onze koffers ingeladen hebben en alles nog even nagekeken hebben rijden we weg. We kunnen aardig doorrijden, hebben geen file en om 11 uur staan we op Schiphol. Mijn ticket (wat verkeerd uitgeschreven was en te laat klaar was) ligt inderdaad zoals door het reisbureau geregeld bij de balie van Holland International en ook onze juiste vouchers liggen er. We kunnen gelijk inchecken, want er staat geen rij, maar dan moeten we nog onze tijd doden op Schiphol. Alexander ziet nog een bekende uit Gorkum. Om 10 voor half 3 stijgen we op (35 minuten vertraging). Alex slaapt onderweg nog een uurtje en we krijgen macaroni met krokante kip te eten. Ik zit naast een stel uit Purmerend en zij gaan naar de Azoren met de tent trekken. We wisselen wat vakantie-ervaringen uit en voor ik het weet zijn we al in Porto. Als we geland zijn gaan we met de bus naar de aankomsthal en na ca. 10 minuutjes hebben we onze koffers al. Onze hostess staat klaar en brengt ons naar de balie van Auto Jardim. Als de auto geregeld is krijgen we onze uiteindelijke vouchers en definitieve verblijfadressen. We lopen naar buiten om de auto te zoeken, maar zien daar niemand van auto Jardim. Alexander wacht met de koffers en ik ga zoeken. Al snel zie ik een mannetje zwaaien en hij geeft de sleutel af. We rijden in een groene Ford Focus waar pas 900 km. mee gereden is. Koffers achterin en rijden maar. We rijden de snelweg op en komen al snel bij een tolweg waar we een kaartje moeten pakken. Aan het eind van de tolweg moeten we 400 Escudo’s betalen (f 4,40). Vlak daarna gaan we de snelweg af. De omschrijving zeg dat we na de kruising links moeten en dan Regua volgen. Dit doen we (volgens ons) Maar na 6 km. moet er een bordje Travanca de Monte volgen. Na 10 km. de bergen in gereden te zijn vinden we nog geen bordje en we besluiten maar even de weg te vragen. Het mannetje wat we aanspreken spreekt natuurlijk alleen Portugees, maar we begrijpen in ieder geval dat we terug moeten. Uiteindelijk vinden we het dorpje en we rijden op een onverharde weg stijl de berg op. We komen in een oud klein dorpje waar alle huizen uit natuursteen gebouwd zijn, met hele nauwe straatjes. We rijden naar Casa Levada, wat echt schitterend blijkt te zijn. De bewoners staan ons al op te wachten. Het is een 300 jaar oud huis. We worden gelijk door het huis rondgeleid wat helemaal traditioneel ingericht is. Onze kamer is klein maar schitterend. Een oude planken vloer met een houten plafond. Er zit een luik in de vloer en via een trap ga je naar de kelder waar een keurig ingerichte badkamer is. Alles even schoon en netjes. We besluiten een eindje het dorp in te lopen en bellen naar huis dat we goed aangekomen zijn. Dick de hond (soort labrador/golden retriever) loopt met ons mee en is gelijk onafscheidelijk. Als we na een uurtje terugkomen verfrissen we ons even en gaan naar de eetkamer. We eten samen met de gastheer en zijn vrouw en nog een hollands stel aan 1 grote tafel. Vooraf hebben we wortelsoep en daarna eend met rijst en salade. Als toetje druiven en chocoladetaart en koffie na. We drinken zelfgemaakte wijn van de moeder van de eigenaar en water bij het eten. De 2 nederlanders komen uit Wageningen en hebben een managementtrainingscentrum voor trainers en voetballers (professionals). We kletsen de avond vol en gaan om 11 uur naar onze kamer. We douchen en gaan om 12 uur slapen.

Woensdag 28 juli 1999

Slecht geslapen, even wennen waarschijnlijk. Ik ben om half negen wakker en ga eruit (de wekker stond op kwart over 8 ’s avonds dus we hebben geluk dat ik wakker werd). Vannacht ben ik 3 x naar beneden door het luik naar de wc geweest. Van Alexander moest ik het licht aan doen dus hij is elke keer wakker geworden. We kijken naar buiten en het is bewolkt en koud. Ik heb alleen voor ‘s avonds nette broeken meegenomen. We besluiten toch maar een korte broek aan te trekken (positief denken). Het ontbijt staat klaar op de grote tafel in de keuken. Ik heb een goed ontbijt en Alexander 2 bakken koffie en jus d’orange. De andere 2 Wageningers komen ook aan de tafel zitten en we kletsen nog wat. Daarna gaan we op pad. Dwars door de bergen (erg bochtig) richting de Douro (rivier) naar Regua, waar we de brug over gaan naar Lamego. Als je uit de bergen komt rijden en ineens in het dal de Douro ziet liggen krijg je gewoon kippevel, zo’n mooi gezicht is dat. Om half 12 zijn we in Lamego, waar de pelgrimskerk Nossa Sra. De Remedia staat. We rijden er in een keer naar toe en parkeren onze auto op een heel groot parkeerterrein waar ongeveer 5 auto’s staan. Het is echt een plaatje om te zien als je onderaan het trappencomplex van de kerk staat. 639 treden later staan we boven en hebben een mooi uitzicht over de stad. Als we de trappen aan het “beklimmen” zijn komen we Ton en Guillaume weer tegen, en zoals afgesproken doen we net alsof we elkaar niet zien (geintje). Inmiddels is het warmer geworden (ca. 24 C) Terug naar beneden lopen we dan ook in de schaduw door een soort park. Beneden kopen we een plat brood met spek erin bij een soort banketbakker (pastelaria) en ergens anders een icetea. We eten het brood op in het parkje en vertrekken met de auto terug naar Regua. Bij Regua zoeken we even naar een plekje om de auto te parkeren. We besluiten deze voor het station te parkeren, waar we moeten betalen. Terwijl Alexander geld in de parkeerautomaat stopt ga ik naar de balie om 2 treinkaartjes te kopen. De trein richting Pinhao vertrekt echter pas 3 kwartier later dus we kunnen daar niet met de auto blijven staan (max. 2,5 uur parkeren)We vragen aan een paar mensen die op de trein zitten te wachten waar we de auto gratis kunnen parkeren en verplaatsen de auto naar een terreintje zo’n 200 meter verderop. Een half uur later komt de trein aan en stappen we in richting Pinhao. Het is een mooie rit langs de Douro en 25 minuten later staan we in Pinhao. We wandelen een stukje langs de rivier en zien daar een boot liggen waarmee de portvaten vervoert worden. Pinhao is nl. het dorpje vanwaar in oktober de boten richting Porto gaan als soort parade na de druivenoogst. Onderweg in de trein zagen we al veel portlandhuizen zoals Fereira, Domingo, St. Luis, Sandeman etc. Na een uurtje en 2 colaatjes gaan we weer terug met de trein naar Regua. Er zitten wat dronken Portugezen in de trein die het erg naar hun zin hebben. Om 10 voor half 5 arriveren we weer in Regua en we besluiten maar terug naar de quinta te rijden. Om iets over 5 zijn we weer in Travanca. We rijden nog iets door omdat we een plekje zoeken om een mooie foto van de quinta te maken. We vinden echter geen goed punt vanwaar je het ziet liggen en rijden dus terug. We besluiten door de poort te rijden waar we eruit gekomen zijn bij de quinta, maar deze blijkt alleen voor uitrijden geschikt te zijn. Op aanwijzing van een Portugees vrouwtje draaien we een beetje en proberen het poortje toch in te rijden. Plotseling horen we een vreemd geluid. O jé iets geraakt. Het vrouwtje begint te schelden en we hebben geen idee waar ze het nou allemaal over heeft. Alexander probeert de auto terug te draaien om weer terug het straatje in te rijden, maar we zitten vast en ook de linkerkant van de auto geeft nu een vreemd geluid. Uiteindelijk draaien we achter uit het straatje uit en gaan via de goede weg naar het parkeerterreintje. We bekijken de schade en zien dat beide kanten krassen hebben en rechtsvoor een deukje. De eigenaar van de quinta komt gelijk kijken. Hij belt voor ons voor de zekerheid Mill tours en meldt ons daarna dat we voor all risk verzekering extra bij hadden moeten betalen en dat we auto Jardim moeten bellen. Toch wat geschrokken omdat ik dacht dat wij all risk verzekerd waren belt Alexander op onze kamer het autoverhuurbedrijf. Gelukkig blijkt er niets aan de hand te zijn alles is geregeld. Opgelucht gaan we op het terrasje in het flauw schijnende zonnetje zitten, waar ook 2 Denen zitten die vannacht aangekomen zijn. Terwijl ik dit zit te schrijven komen ook Ton en Guillaume terug. Ze zijn heel moe omdat ze een aantal keer verkeerd zijn gereden. We bestellen wat te drinken en kletsen nog wat met hen. Om 8 uur gaan we naar de kamer, douchen snel en om 5 over half negen gaan we weer naar de eetkamer. We zitten nu met z’n achten aan de tafel samen met de Denen. Hij is echter weinig spraakzaam. We eten vooraf calde verde, een gebonden soep met soort spinazie erin. Als hoofdgercht forel met gekookte aardappels asperges, boontjes en spuitjes. Heerlijk. Alexander was vergeten te zeggen dat hij geen vis lust, maar eet toch nog aardig wat. De forel is echt heerlijk en boterzacht. Als toetje krijgen we creme brullé en koffie na. Daarna gaan we samen met Ton en Guillaume in de woonkamer zitten en drinken een glaasje heerlijke oude Port. Ton verteld verhalen over zijn bedrijf en ook de eigenaar en zijn vrouw komen nog even bij ons zitten. Om 12 uur gaan we naar bed.

Donderdag 29 juli 1999

Vandaag ietsje beter geslapen, maar nog niet geweldig. We staan om 9 uur op en het weer ziet er iets beter uit dan gisterochtend. We gaan ontbijten. De Denen zitten al aan tafel en ik probeer een gesprekje aan te knopen. Zij praat wel maar hij zegt bijna niets. We blijven nog lang kletsen met Ton & Guillaume en gaan daarna onze spullen pakken en afrekenen. Ton blijkt onze Port betaald te hebben dus zij hebben nog wat te goed. We kunnen helaas niet met creditkaart afrekenen. We moeten 14000 escudos betalen (ca f 150,-). De eigenaar heeft zoveel vertrouwen in ons dat hij ons zegt dat het ook goed is als wij het geld overmaken als wij thuis komen, maar dit willen wij niet doen. We betalen dus contant en nemen innig afscheid. Hij leidt ons de poort door (spiegels inklappen!) . Deze keer gaat alles goed. We kopen nog wat in het kleine winkeltje in het dorp (water en yoghurt) en rijden weer de berg af richting Regua. Na Regua nemen we afscheid van de Dourovallei en rijden naar het Noorden naar Villa Real. Onderweg zien we schitterende vergezichten en overal wijnranken. Als we langs de weg stoppen om te plassen stopt er ook een Amerikaans stel uit Michigan naast ons. Zij reizen op de bonnefooi van Poussada naar Poussada. Om half 1 zijn we bij Matheus waar een oud herenhuis staat, bekend van de rosé. We hebben het van buiten bezichtigd en zijn door de mooie tuinen gelopen met agapanthis en veel buxushagen. Binnen zitten musici die klassieke muziek spelen. Daarna eten we een broodje fricandeau en rauwe ham op het terrasje ertegenover met een colaatje. Om iets over half 2 rijden we weer door naar Pedras Salgadas. Hier bevinden zich 7 bronnen waar helend water getapt wordt. Het ziet er groots uit maar er is weinig van de bronnen te zien. De bronnen stonden in een soort glazen stolp in een huisje met hekken ervoor. Wij denken dat je hier normaal in kunt en kunt drinken, maar alles is nu dicht. We pinnen in het dorpje, kopen een ijsje en gaan door naar Vidago naar de volgende bronnen. Ook hier hetzelfde verhaal. Er is weinig te zien van de bronnen. Wel is er een groot 19^e eeuws hotel met golfvelden. We besluiten door te rijden en komen om half 4 aan in Quinta de Mata in Chaves. Het ligt tegen een berg aan. We zien geen receptie, en ik vraag aan de werkster waar de receptie is. Hier, zegt ze, in de hal. Ik laat haar onze vouchers zien en even later komt ze terug met onze sleutel en brengt ons naar onze kamer. Het is een leuk klein kamertje. De muren zijn vanbinnen van natuurssteen en het is heel klassiek ingericht. Tot onze verrassing blijkt er pas een zwembad aangelegd te zijn en we gaan lekker zwemmen en zonnen. Om 6 uur gaan we naar onze kamer om ons op te frissen. Na lekker gedoucht te hebben gaan we Chaves in met de auto. Bij het huis is niemand te zien en wij denken dan ook dat je hier niet kunt eten. Ik schrijf wat adresjes op uit Lannoo’s reisgids en we gaan op pad. Het is ongeveer 7 minuutjes rijden. We kunnen makkelijk onze auto kwijt bij de rivier en lopen even het stadje door. Chaves is best een leuk stadje met een mooie burcht en mooie gebouwen. We gaan aan een terrasje aan de rivier de rio Tamega zitten bij Cafe-restaurant Sereia. Ik neem zeetong en Alexander neemt stoofvlees. Ik krijg twee heerlijke tongetjes met gekookte aardappels en Alexander gestoofd rundvlees met frites. Als toetje neem ik een fruitsalade en Alexander neemt ijs met rozijnen in een aardewerken potje. Na een expresso gaan we om 10 voor 11 weer de auto opzoeken. Als we wegrijden zien we dat om de hoek allemaal terrasjes zijn die vol zitten met mensen (iets voor de volgende avond misschien). Als we terugkomen bij de quinta hebben we eigenlijk wel zin om nog iets te drinken, maar er is geen kip te zien. Als we naar onze kamer lopen zien we Ton en Guillaume in de huiskamer zitten met een drankje. Ze zeiden dat het werkstertje had gezegd dat ze van de dranktafel mochten pakken wat ze wilden. We schenken witte port en een brandy in en kletsen nog wat met hen. Om kwart voor 1 gaan we naar bed.

Vrijdag 30 juli 1999

We staan om kwart voor 9 op. Ik heb eindelijk goed geslapen, maar Alexander deze keer juist weer niet. We kleden ons aan en gaan op zoek naar een ontbijtje. We zien een aantal mensen aan een grote tafel zitten en schuiven aan. Er is koffie, brood, jam, kaas, ham & jus. Er blijken 2 belgen tegenover ons te zitten en we raken aan de praat. Om half 11 rijden we naar Braganca naar het oosten van Portugal. Het is ook nu weer een mooie route, maar weer een andere natuur. Veel vergezichten met graan en maïsvelden. De weg is goed te berijden maar het is wel ruim 2 uur rijden. Om ca. 1 uur hebben we het oude fort van Branganca gevonden. Het ziet er mooi en nog gaaf uit. We wandelen om de muren van het fort heen en bekijken het kerkje. Binnen de muren van het fort wonen mensen in hele kleine huisjes. Wij zijn een van de weinige mensen die er rond lopen. We besluiten ergens een hapje te gaan eten. We stappen binnen de vesting een klein restaurantje binnen en bestellen met wat moeite 2 omeletten met ham kaas en salade. Als ze het eten komen brengen blijkt er ook nog frites bij te zitten dus we zitten aardig vol. Na 1,5 liter water gedronken te hebben (het is hier aardig warm ca. 26 C). gaan we kijken of het fort inmiddels open is. Om 2 uur gaat het fort open. We betalen kaartjes en bezichtigen het museum in het fort. Het is een militair museum en het ligt er vol met bajonetten, musketgeweren, speren etc. Ook hangen er gedenkstenen van slachtoffers van de 1^e wereldoorlog en de oorlogen in de koloniën, Guinee, Mozambique en Angola. Na een uurtje kopen we een fles water en gaan we op “huis” aan. Alexander rijdt het eerste uur. We zien onderweg nog een bordje Sanctuaria (kerkje) staan, gaan de weg af maar kunnen het niet snel genoeg naar onze zin vinden en rijden weer terug naar de hoofdweg. We drinken een colaatje op een terrasje langs de weg en ik besluit om het er ook maar eens op te wagen en het laatste stuk terug te rijden (nu inmiddels bekend terrein voor mij). Nu merk ik pas hoe vermoeiend het is om te rijden. Je moet constant je voet bij de rem houden en opletten. Om half 6 zijn we weer terug in Casa de Mata. Het laatste stukje geef ik het stuur weer over aan Alexander omdat het huis waar we overnachten op de berg ligt en je van de weg af stijl naar beneden naar het huis rijdt over een onverharde weg. Het is hier minder zonnig dan onderweg en in Braganca. We gaan even uitrusten in de kamer en douchen. Om 7 uur gaan we Chaves in. We wandelen wat rond en nemen o.a. een kijkje in de brandweerkazerne waar nog een hele oude brandweerwagen staat. Na wat fotootjes van het dorp genomen te hebben gaan we om kwart over 8 naast het terrasje zitten waar we gisteren gezeten hebben aan het water. Ik bestel gefrituurde heek en Alexander biefstuk. We kregen er soort gebakken aardappels bij en salade en rijst. Na onze koffie rekenen we af (f 30,-!) en wandelen terug naar de auto. Om 10 uur zijn we terug in Casa de Mata. We pakken een boek en lezen en schrijven onder genot van een portje een stukje in de huiskamer. Om kwart over 11 (keurige tijd!) gaan we naar bed. Net als ik dit schrijf komen Ton en Guillaume binnen en gaan nog even in de huiskamer zitten en zo wordt het toch weer 12 uur.

Zaterdag 31 juli

We staan om kwart over 9 op en gaan ontbijten. We stappen pas laat weer van de ontbijttafel want, ja hoor Ton & Guilaume zaten ook aan tafel. We pakken onze spullen weer bij elkaar en vertrekken. We betalen eerst toch nog maar even onze Portjes en rijden om 11 uur weg richting Guimaraes. We kopen onderweg in een dorpje broodjes, smeerkaas en een chocoladebroodje. We zijn van plan om in het stuwmeer waar we langs komen bij Vilarinho te gaan zwemmen en picknicken, maar als we van de weg afrijden zien we dat je hier eigenlijk helemaal niet zo mooi zit en bovendien kunnen we slecht met de auto bij het meer komen. Onze koffers staan achterin dus we laten onze auto liever niet alleen achter. We rijden door en een kwartiertje later zien we bij het volgende stuwmeertje een schitterend plekje. We zetten de auto in het zicht en gaan lekker in ons naki zwemmen, want we zijn er moederziel alleen. Als we in het water springen hoor je tientalle kikkers van schrik in het water plonzen. We maken de broodjes klaar en eten ze op. Er groeit gele brem en roze heide en het water is heel helder. Na het eten nemen we nog een duik en we zien dat er bovenaan de heuvel iemand staat te kijken. Voor de zekerheid nemen we onze handdoek en zwembroek mee naar de waterkant. Als we een beetje staan te knuffelen in het water zien we ineens dat er iemand 4 meter bij ons vandaan staat. Alexander houdt de handdoek voor mij en snel kleden we ons aan. Inmiddels is ook hij er vandoor gegaan. Als we in het zonnetje opgedroogd zijn pakken we onze spulletjes bij elkaar en rijden we verder. Het is een hele mooie route langs Peneda de Geres. Onderweg zien we nog het hotel waartussen we twijfelden om dit te boeken of ons huidige laatste hotel. Het ligt heel mooi aan het water. Om half 5 drinken we net voor Guimaraes een colaatje in een klein barretje aan de weg en rijden door naar Guimaraes. Als we de stad door zijn en op zoek naar de bordjes Casa de Sezim komen we Ton en Guillaume tegen, je gelooft het toch niet? We rijden achter hen aan en 10 minuten later rijden we de poorten van Casa de Sezim binnen. Zij waren al eerder aangekomen en kwamen net terug van uit de stad. Het ligt schitterend en is heel oud. Het huis is al vanaf 1376 in de familie en het is een echt koloniaal landhuis met een grote wijngaard eromheen, een zwembad met ligweide en een grote tuin. We moesten even op zoek naar de receptie maar even later kunnen we dan toch ons kamertje op. We hebben een schattig kamertje op de hoek. We besluiten gelijk maar op zoek te gaan naar het zwembad, waar inmiddels ook Ton & Guillaume liggen. We blijven er lekker in ’t zonnetje liggen tot een uur of zeven. Dan gaan we douchen en verkleden en om half negen gaan we richting Guimaraes. Hier blijkt kermis en jaarmarkt te zijn en het is er een drukte van belang. We lopen een stukje langs de kraampjes en gaan op zoek naar een eettentje, wat niet mee blijkt te vallen. Als we eindelijk een restaurantje tegen komen besluiten we daar maar naar binnen te gaan. Het lijkt wel een oud steegje waar een dak op is gezet en een deur ervoor. Alex bestelt bief met champignons en ik gegrilde zalm met salade. Na onze espresso lopen we verder de stad in. We zien op een plein een band spelen die kennelijk heel populair is in Portugal en inderdaad het klonk goed. Wij konden alles heel goed zien want wij staken minstens een kop boven alle Portugezen uit. Achter ons staat na 5 minuten niemand meer. Na een half uurtje luisteren lopen we richting de auto. Ik wil nog graag wachten tot het vuurwerk af gaat maar na een tijdje wachten besluiten we toch maar naar de Casa terug te gaan. We schenken onszelf daar nog een portje in maar alles is donker en dicht (in de huiskamer staat een bar en een koelkast, waar je zelf uit kunt pakken). We maken de deur naar de Veranda open en gaan daar nog even zitten. Het begint fris te worden en om iets over 1 gaan we naar bed.

Zondag 1 augustus

We staan om 10 voor half 10 op en gaan ontbijten op de veranda. De bediening lijkt ook nog van 5 eeuwen terug. Alle bediening is zwart met keurige dienstmeisjeskleding met schortjes voor. Het is niet zo heel erg mooi weer. Om 11 uur rijden we naar het stadje en nemen het kabelbaantje naar boven op de berg Penha. Van bovenaf heb je een mooi uitzicht over Guimaraes, alleen jammer dat het zo heiig is. Er staat een kerkje waar zojuist een paartje trouwt en er staan wat terrasjes. Er zitten grote families te barbecuen en te picknicken. Na een uurtje gaan we weer naar beneden met de kabelbaan. We rijden het stadje in en halen wat broodjes bij een banketbakkertje. Terug bij de Casa gaat Alex het laatste uurtje van de formule 1 kijken in de huiskamer en ik ga bij het zwembad liggen, want het zonnetje schijnt inmiddels weer. Er zijn bosbranden om ons heen met als gevolg dat er steeds maar as naar beneden dwarrelt. Om kwart voor vijf gaat Alexander toch maar eens kijken of hij de brand kan ontdekken, want het stikt van de brandweer sirenes. Hij kan echter niets ontdekken. Ton komt vragen of we zin hebben om vanavond met hen een hapje te gaan eten en we spreken om half 8 af. Ton rijdt (zij rijden in een VW Polo) en hij zet de auto midden in het centrum bij de marktkraampjes neer. Onderweg zien we dat er mensen aan het demonstreren zijn tegen stierenvechten. Er is iemand verkleedt als stier en men verbrandt de rode lap en zingt liederen. We lopen naar het tentje waar hun gisteren gegeten hebben. We zitten buiten achter het podium waar straks een hele bekende band uit Portugal op zal treden. Ton bestelt de wijn (Esprao, op zijn kosten zegt hij) en we bestellen vooraf sausijsjes met een soort spinazie. Ze zijn heerlijk met heel veel knoflook. Als hoofdgerecht nemen zij Dorado en Alexander bullsback (soort biefstuk van de haas) en ik neem de special steak. Het is echt heerlijk. De ober komt de wijn in een kan inschenken en daarna moesten we helaas nog wachten tot we mochten drinken. Als toetje nemen we kaas met een soort plak marmelade met hele oude port. Echt heerlijk. Het is hartstikke gezellig. Na het bestellen van de koffie schuift Ton z’n creditcard in het bloesje van de ober. Als we klaar zijn zegt Ton leggen jullie de fooi maar neer dan is het wel goed. Wij vinden dat wel vervelend en ik probeer op het bonnetje te ontdekken wat er staat, maar kan het niet vinden. De band die ook in het restaurant had zitten eten is inmiddels begonnen met spelen. We blijven nog even staan om te kijken maar het is nogal druk en we besluiten naar de auto te lopen. In de auto geef ik Guillaume 5000 Escudos (f 55,0) want ik wil niet niets betalen. Wij houden het verkeer tegen terwijl Ton de weg op stuurt en zo komen we 10 minuten later weer bij het huis aan. We drinken er nog wat (ik besluit na alle alcohol maar een watertje te nemen en Alexander een cognacje). We kletsen nog na en gaan om half 1 naar bed.

Maandag 2 augustus

We staan om half 10 op en gaan om 10 uur ontbijten. We nemen daar afscheid van Ton en Guillaume. Zij hebben besloten om naar huis te gaan. Haar vader krijgt een chemokuur en reageert hier slecht op. Ze vertrekken om 3 uur vanaf het vliegveld. Wij gaan na het onbijt de auto in naar het paleis van de hertogen van Braganca in Guimaraes. Van binnen is het een museum en we bezichtigen alle zalen met kunststukken en oude meubels. Daarna bezichtigen we het kerkje en het fort wat er bij hoort. In dit kerkje schijnt de 1^e koning van Portugal gedoopt te zijn. Hierna rijden we door naar de Poussada St. Marinho. Dit is vroeger een klooster geweest en wordt nu als hotel en restaurant gebruikt. Er ligt een mooie tuin achter en het is er poepchique. Als je er binnen loopt hoor je het geluid van zingende monniken. We wilden hier eigenlijk wat drinken maar het ziet er zo leeg en chique uit dat we besluiten toch maar terug te gaan naar de casa en aan het zwembad te gaan liggen. Onderweg kopen we een spekbrood en pasteitjes en gaan terug. Inmiddels begint het behoorlijk warm te worden. Vanochtend was het bewolkt maar nu is het 27 C° en zonnig. We eten de broodjes lekker op met een koud drankje uit de koelkast en liggen tot zes uur in het zonnetje. Om 8 uur rijden wij Guimaeres in om te eten. Gisteren had ik op de 1^e etage ergens een restaurantje gezien waar je aan de openstaande deuren kunt zitten (soort minibalkonnetjes). Als we binnen komen is er geen plekje meer bij de deuren , maar 5 minuten later wel. We bestellen een soort stoofpot. Als het opgediend wordt zit het in een soort dichte vergiet. Het zijn pomme-a-part in de schil met stukjes varkensvlees, tomaat, peper, selderij en schelpen (soort mosseltjes). Het smaakt heerlijk. Halverwege open ik alleen een schelpje wat niet goed meer is. Er komt een soort zwarte smurrie uit. Snel maak ik met een servetje mijn bord schoon en hoop dat ik morgen nog leef. Voor de zekerheid laten we nog maar een fotootje van ons maken. Het wordt steeds maar drukker op straat en iedereen gaat met stoeltjes langs de weg zitten. Er worden overal ballonnen verkocht en stoeltjes. Er blijkt om 12 uur een optocht te komen. Na onze koffie besluiten we toch maar lekker vroeg terug te gaan naar onze casa en de plaatselijke bevolking een plaatsje te gunnen bij het balkon. Guimaraes blijkt afgezet te zijn en je kunt er niet meer in maar gelukkig nog wel uit. We nemen nog een cola en een cognac in de huiskamer en gaan om half 12 naar bed.

Dinsdag 3 augustus

We staan om kwart over 8 op en gaan ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar de receptie, waar we de drankjes afrekenen die we de afgelopen dagen gedronken hebben. Je kon steeds iets uit de koelkast pakken en opschrijven wat je gedronken had. We pakken de koffers en rijden naar het hotel Paco de Cipriano naar het dorpje Tabuadelo. Gistermiddag zijn we hier al even naar toe gereden om de weg ’s ochtends in een keer te kunnen vinden. Het ligt aan de andere kant van de berg. Ongeveer 5 km. van ons vorige adres vandaan. Zoals overal moeten we ook hier weer zoeken naar de receptie (die er eigenlijk gewoon niet is). De vrouw des huizes laat ons de kamer zien. Het is in tegenstelling tot onze verwachting een wat sobere kamer. Zoals overal in het huis ruikt het er een beetje muf, maar verder is het huis een plaatje. Snel zetten we de koffers neer en gaan richting Porto. We nemen de snelweg en circa een half uur later zijn we op het vliegveld. Eerst de Ford Focus inleveren. Alex moet nog wel een formulier invullen hoe we aan de schade gekomen zijn (voor hun verzekering), maar we hoeven niets te betalen. Daarna moeten we even wachten bij Europcar, maar een kwartier later zijn we in het bezit van een sleutel van een Fiat Punto. We besluiten ons eigen risico af te kopen (f 57,-) omdat er anders een behoorlijke post berekend wordt bij schade. We gaan op zoek naar de auto. Bij de auto aangekomen zien we dat we de achterklep niet kunnen openen. De assistente van Europcar zegt ons dat we een andere auto op moeten halen dus zo gezegd zo gedaan. Bij de balie staat inmiddels een rij van hier tot Tokio, maar met wat voordringen zijn we toch weer snel aan de beurt. We krijgen wederom, een Fiat Punto (donkerrood) en deze blijkt goed te zijn. Dus gaan we op weg naar Porto. Wel even wennen na de luxe Ford Focus. Porto blijkt een behoorlijk grote stad te zijn en vol met verkeer. Na 2 keer de binnenstad rondgereden te zijn vinden we bij geluk de brug over de Douro. We parkeren op een rustig plekje net na de brug waar we gelijk een mooi uitzicht hebben over de Ribierawijk, de Douro en de wijnkelders. We lopen de brug over en willen de Sé-Kathedraal bekijken. Helaas, gesloten. Via een paar 100 treedjes gaan we naar beneden en lopen langs de kade. We besluiten eerst maar wat te gaan eten. Alex besteld een hamburger met friet en ik een broodje tonijn op een terrasje. Daarna gaan we terug de lage brug over en stappen bij het bekende portmerk Calem naar binnen. Hier volgen we een rondleiding waar we de grote vaten port in de kelders zien en uitleg krijgen over de verschillende soorten. Ruby Port blijkt 3 jaar oud te zijn en niet op Eiken gerijpt. Tawny is wel op eiken gerijpt en is minstens 5 jaar oud tot wel 40 jaar oud. Hoe lichter de kleur van de Port hoe ouder hij is. Bij witte Port is dit precies andersom. Aan het eind van de toer mogen we proeven en uiteraard ook kopen. We lopen verder langs de kade en besluiten een boottochtje te maken in een traditionele door Sandeman gesponsorde boot. Het duurt erg lang voordat we vertrekken en als we dan eindelijk vertrekken blijkt dat we aan de overkant van de Douro nog bejaardenclub Rustwat op moeten halen. Afijn afgeladen met bejaarde Portugezen gaan we dan. We zien de 5 bruggen en gaan tot aan de zee en dan weer terug. We zien niet zo heel veel meer dan dat je vanaf de brug zelf kunt zien, maar een boottochtje is altijd wel leuk. We lopen nog wat rond en zijn net te laat om alsnog de Kathedraal te bekijken. Nu nog Porto uit in de drukte. Het is vreselijk druk maar inmiddels weten we dat als je rustig blijft en goed naar de borden kijkt er geen probleem is en inderdaad een half uur later rijden we weer op de tolweg richting Guimaraes. Als we terug zijn in Paco de Cipriano kleden we ons warm aan want vandaag was het af en toe best fris. Als de zon schijnt is het heet en als de zon niet schijnt moet je je jas aantrekken. Voorzien van trui en jas gaan we Guimaraes in. Het feest is nu afgelopen en we geloven onze ogen niet. Het is nu weer een heel rustig stadje. We kunnen gemakkelijk onze auto parkeren en vinden al snel een van de restaurantjes welke de eigenaresse als tip gegeven had. Het ziet er leuk uit en best chique. Je kunt er kreeft eten (en uitzoeken) en veel vis. Wij bestellen lapjes biefstuk met champignons, salade en een flesje Vino Verde Branco. Het vlees is botermals en we smullen. Met het toetje komt de ober langs met een karretje waarop de toetjes staan. We zitten eigenlijk behoorlijk vol, maar het ziet er wel lekker uit. Alex neemt een appel met kaneel en ik neem tiramisu. Na onze koffie gaan we terug naar het hotel. Inmiddels giet het buiten en we lopen door de regen terug naar de auto. Om kwart over 11 zijn we terug in het hotel en gaan we lekker naar bed.

Woensdag 4 augustus

We staan om half 10 op en hebben lekker geslapen. Het hotel ligt afgelegen dus het is er heerlijk stil ’s nachts en ’s morgens. Het regent nog steeds en het is mistig. We gaan eerst maar eens ontbijten. Het ontbijt is net als in alle ander quinta’s goed. Lekker warme broodjes met jam, ham, kaas, en koffie en thee. Omdat het na het ontbijt nog niet helemaal droog is besluiten we naar het plaatsje Amarante te gaan. We nemen een route die wit op de kaart staat en rijden berg op berg af door dorpjes naar Amarante. Wel leuk om zo te zien hoe de mensen hier leven in de bergen. Slechts 1x verkeerd gereden en een uurtje later staan we in Amarante. Onderweg hebben we nog 1x ca. 5 minuutjes gestopt omdat de Fiat Punto niet helemaal is wat hij lijkt. Alexander heeft na een half uur al erg veel last van zijn rug. Amarante is een klein stadje wat aan de Tamega ligt en heeft een mooie brug. Verder is er hier behalve winkeltjes en wat kerken niet zo veel te zien. Er worden waterfietsen verhuurd en we besluiten wat op het riviertje te gaan fietsen. We zeggen tegen het mannetje dat we hem voor een uur huren, dat lijkt ons wel genoeg, maar na 20 minuten blijken we het hele stuk al heen en terug gefietst te hebben en het is wel droog maar er staat nogal wat tegenwind. We betalen maar voor een half uurtje, wanneer we af moeten rekenen. Als we door een winkelstraatje lopen zie ik eindelijk een winkeltje waar ze losse postzegels verkopen. We gaan op een terrasje bij de brug zitten, eten wat zoete broodjes bij een theesalon en ik schrijf daar mijn laatste kaartjes. Op de kaartjes die ik al geschreven had past de postzegel niet echt, maar ja, dan maar over de tekst heen plakken. We posten de kaarten en daarna wandelen we nog een stukje en bezichtigen de grote kerk. Heel emotioneel zien we de mensen daar bij een zogenaamd graf van Jezus staan. Het leek wel of er zojuist iemand dood was maar dit schijnt hier zo te gaan. Om een uur of 4 rijden we weer terug naar Tabuadelo. Ik bedenk het laatste stukje nog een leuke route en waar komen we uit? Ja hoor, boven op de berg bij de kabelbaan. We drinken er een colaatje en rijden door naar het hotel. Alexander heeft hoofdpijn en gaat lekker even op bed liggen. Inmiddels zijn de wolken een beetje verdwenen en is het weer wat warmer geworden (ca. 23 C°). Ik ga lekker met een boekje bij het zwembad liggen. Het zwembad is niet echt schoon maar wel groot. Langs het zwembad ligt een strook gras waar ligstoelen staan, wat aan een weiland met runderen grenst. Je kijkt zo de bossen in. En er staan druivenranken, een sinasappelboom en een citrusboom. Ik lig er alleen, maar later komt er nog een italiaans stel even zwemmen. Om zeven uur ga ik terug naar de kamer en Alex wordt wakker. We douchen en proberen Pa en Ma nog even te bellen, maar we krijgen geen gehoor. We rijden Guimaraes binnen, parkeren weer op hetzelfde plekje als gisteren, en zoeken weer een restaurantje op wat door de eigenaresse aangetekend is op de plattegrond. We komen in een eetcafeetje terecht aan een pleintje. Ik bestel een soort groentesoep vooraf en Alex meloen met ham (zelfgemaakte). Als hoofdgerecht probeer ik de bakkeljauw (stokvis) eens met uitjes en frites. Alexander neemt een soort biefstuk. De bakkeljauw valt wat tegen, maar ja, dan heb ik toch in ieder geval het streekgerecht geprobeerd. Na onze koffie en een Brandy voor Alexander rijd ik terug naar het hotel en gaan we om 12 uur naar bed.

Donderdag 5 augustus

We staan om 10 voor half 10 op. Ik bel naar Ma en hoor dat het in Nederland nog steeds bloedheet is. Hier in Portugal schijnt gelukkig het zonnetje ook weer. Het is ongeveerd 24 C°. Na het ontbijt vertrekken we naar Braga, waar we de Bom Jesus gaan bekijken. Na wat zoeken komen we boven op de berg aan, waar de kerk staat. Via 1000 traptreden kun je naar beneden lopen vanwaar je een mooi zicht hebt op het trappencomplex en de kerk en uitzicht over Braga. Als we het trappencomplex op en neer gelopen hebben en het kerkje bezichtigd gaan we het stadje Braga in. We zijn op zoek naar herkenningspunten in de stad, maar vinden die ondanks onze plattegrond niet. Uiteindelijk zetten we de auto maar ergens neer. 5 minuten later blijken we midden in het centrum te staan. We bezoeken de Sé-kathedraal. Er blijkt een rondleiding te zijn en we besluiten om dit maar eens te doen. Er blijkt echter alleen een Portugese gids te zijn. We lopen met nog 2 stellen mee, maar we verstaan er geen drol van. De gids blijft zich maar verontschuldigen omdat hij het zo vervelend vindt dat wij hem niet verstaan. Plotseling hoort hij een vrouwenstem en roept ons terug. Er blijkt een meisje te zijn wat engels spreekt en zij gaat met ons alleen verder. Het is niet te geloven wat voor rijkdom er staat. Goud, diamanten, zilverwerk, allemaal priestergewaden met gouden draad genaaid. 15^e eeuwse schilderijen. Ze laat ons zien waar de bisschoppen zitten tijdens de dienst en we gaan zelfs een kappelletje in waar een gemummificeerde bisschop ligt. Je kunt de nagels en tanden nog zien zitten en hij was voor een groot deel nog “in takt”. Dit was best heel spannend en mooi om te zien. Na ruim een uur is de rondleiding afgelopen (en dat voor maar f 3,30!). We eten voor het oude bisschoppelijk paleis een hapje. We kunnen alleen een flinke maaltijd bestellen en geen broodjes. We bestellen omelet met frites en rijst. We zitten propvol, rekenen af en gaan weer verder. We kijken nog even bij het St. Barberapark. Op de foto lijkt het heel groot, maar in werkelijkheid is het heel klein, maar wel vol met bloemen. We nemen een fotootje en gaan terug naar de auto. Om 4 uur zijn we weer in het hotel en we gaan lekker bij het zwembad liggen waar af en toe het zonnetje schijnt. Alexander ziet in eens dat het water in het zwembad bronwater is. Het is dan ook ijskoud maar wel verkoelend. Na 1,5 uur wordt het wat frisser en bewolkt en als we naar onze kamer lopen begint het te regenen. Even lekker een half uurtje op bed gelegen, gedoucht en weer in de auto. Omdat het nog niet helemaal droog is en we dus toch niet gezellig in het stadje rond kunnen lopen besluiten we iets buiten het dorpje bij Antonia te gaan eten. Vanmiddag waren we al even die afslag ingereden en zaten bijna weer vast in een smal steegje, maar nu reden we in 1 keer goed. De kok komt gelijk naar buiten en wijst ons een parkeerplaats aan. Het restaurant is gevestigd in een oude schuur die helemaal opgeknapt is en het ziet er heel leuk uit. We bestellen roasted kid (we weten nog niet zeker wat het is) en gegrild kalfsvlees met salade en een karaf rode wijn. Als voorafje krijgen we een soort mini-omeletje, worstjes en bonen met knoflook. Als toetje nemen we kaas met port en koffie na. Het was best prijzig (f 90,-) maar ja. Het voorafje, wat niet besteld was moesten we toch ook betalen. Het schijnt hier zo te zijn dat je pas hoeft te betalen als je er van eet. Alexander neemt nog een Brandy na. De kok zwaait ons uit en doet de elektrische deuren voor ons open zodat we van de parkeerplaats af kunnen. Ik rij terug en om iets over elf zijn we weer op onze kamer.

Vrijdag 6 augustus

Als ik om 7 uur wakker word regent het weer. Nu weten we waarom het hier zo groen is. Ik zet de wekker wat later dan gepland en om 10 over half 10 gaan we er uit. Om kwart over tien gaan we ontbijten. Inmiddels is het droog en lijkt het iets op te klaren. Voorzien van lange broek en truien bij ons rijden we naar het nationale park Pineda de Geres. Bij een bakkertje bij Tabuadelo kopen we wat zoete broodjes en rijden naar het park. Het is er echt betoverend mooi. Een stukje voordat het park begint ligt een super toeristisch plaatsje met hotels en een soort kuuroord. Bij Portela de Leonte gaan we het officiële park in. Ons nummerbord wordt opgeschreven en we krijgen een kaartje mee met de mededeling niet te stoppen onderweg. We rijden ongeveer 6 kilometer door het park wat een en al groen is en overal watervalletjes langs de weg. We klimmen steeds maar hoger en hoger. Aan het eind moeten we het kaartje weer inleveren. We parkeren de auto, nemen de broodjes mee en onze zwembroek en lopen terug het park in naar de grote waterval. Er zijn echter al wat mensen en we willen een stil plekje om te picknicken. We lopen het pad op langs het riviertje en na een tijdje zien we een mogelijkheid om naar beneden te klauteren. We lopen naar beneden en gaan daar op de grote stenen in het water zitten picknicken. Ik had ook nog de druiven meegenomen die we eergisteren in Amarante gekocht hadden en zo aten we heerlijk rustig tussen de bergen en het water onze zoete broodjes op met druiven als toetje. Na de picknick zijn we nog verder omhoog gelopen maar na een halfuurtje besloten we toch maar terug te gaan. Er groeien zelfs koningsvarens in het wild wat vrij zeldzaam schijnt te zijn en veel heide. Je kunt zien dat er in het voorjaar nog veel meer gebloeid heeft. Eenmaal terug bij de auto rijden we een stukje de grens over naar Spanje (Galicie) maar na een kwartiertje besluiten we te draaien en terug te gaan. Onderweg zien we schitterende vergezichten. Op de terugweg gaan we bij Frades de weg af naar Santuario de S. Mameda. We rijden helemaal naar de top van de berg en zien een wild paard lopen en valken bidden. De kerk zelf stelt weinig voor, men is bezig met de restauratie van de beschilderingen en we kunnen er niet in, maar het uitzicht daarentegen is echt geweldig. Er hangen zware wolken boven de bergen en je krijgt een soort Schots gevoel. Na 15 minuten nemen we de afdaling weer naar beneden. Een kwartiertje verder nemen we de afslag naar Castello de ….. en rijden weer een berg op. Boven bij het kerkje en het kasteel (wat gesloten is) drinken we een colaatje bij een klein restaurantje op het terras en rijden verder. In Braga (wat volgens Alex een kutstad is om in te rijden) rijden we natuurlijk weer verkeerd alhoewel we volgens ons wel de borden volgen. Om kwart over 7 zijn we weer in het hotel en na deze lange rit valt Alex in slaap op het bed neer en schrijf ik dus nog even de perikelen van deze dag op. Om een uur of 8 als ik net klaar ben met douchen en omgekleed ben wordt er op de deur geklopt. De eigenaar staat voor de deur met de mededeling dat er telefoon is voor de familie Geeve. Ik zeg hem dat we zelf telefoon hebben en dat we wel even terug bellen. Alex staat op dat moment namelijk net onder de douche. Alex belt gelijk zijn vader op maar Ellen zegt dat ze niet gebeld hebben en dat er niets aan de hand is. Dus bellen we Rietje maar even. In gesprek. We bellen Pa en Ma. In gesprek. Even later krijg ik Ma te pakken welke zegt Rietje net gesproken te hebben en dat zij niet gebeld heeft. Nadat we ook Rietje gesproken hebben, hebben we geen idee wie er gebeld kan hebben. Voor de zekerheid bellen we Milltours op maar ook zij hebben niet gebeld. Als we naar de auto lopen kloppen we nog even bij het huis aan om te vragen of hij zeker wist of er voor ons gebeld was, hij zij dat er gebeld was door familie voor Geeve uit Holland. Hij zij dat er opgehangen was toen hij terug kwam bij de telefoon. We besluiten maar een hapje te gaan eten in de stad. We zitten naast het eettentje waar we eergisteren gezeten hebben en bestellen chateaubriand voor 2 personen. Het is heerlijk. De ober is een homo en Alexander krijgt daardoor extra aandacht. Als toetje nemen we een kaasje en 10 jaar oude port en koffie na. Om kwart voor 12 zijn we weer terug bij het hotel.

Zaterdag 7 augustus

Ik wordt om 7 uur wakker en hoor dat het flink regent. We hadden de wekker op 10 uur gezet om lekker uit te slapen, maar nu ik zie dat het weer regent zet ik hem nog maar wat later. Om kwart over 11 zitten we aan het ontbijt (ze kijken hier niet zo nauw met de tijden). We lezen nog wat op de kamer en zien dan dat het droog wordt. We besluiten Guimaraes in te gaan en lopen wat langs de winkeltjes. Alles is helaas gesloten op zaterdagmiddag. We drinken een colaatje op het terras met een tosti ham en kaas en een broodje kaas. Het is vandaag weer trouwdag. Heel de stad rijdt vol met trouwauto’s met paartjes. Het is één getoeter. Bij de kerk met de mooie tuinen ervoor worden foto’s genomen. Om half 3 zijn we weer terug bij het hotel. Het zonnetje schijnt niet echt, dus we kunnen niet bij het zwembad zitten. Sterker nog het is langebroekenweer. Alexander is steeds al nieuwsgierig hoe het bos er achter het hotel uitziet, dus besluiten we een wandeling te gaan maken. We lopen tussen de eucalyptusbomen, bramen en varens. Volgens ons is het lang geleden een park geweest wat bij het huis hoorde en daarna verwaarloosd is. Er staan namelijk buxussen, en allerlei andere tuinplanten en bomen. Na 1,5 uur wandelen pakken we een cola en een bier uit de koelkast en gaan met onze jas aan bij het zwembad zitten met een boekje, maar dit duurt niet lang. Het gaat harder waaien en zelfs regenen. We gaan dus maar naar binnen. We verkassen naar de bibliotheek. Alex vindt hele oude tijdschriften en boeken, welke allemaal bewaard zijn gebleven en ik val in slaap in een stoel. We besluiten maar even naar onze kamer te gaan waar we een dutje doen. Om half 8 gaan we Guimareas in om te eten. Ik zie weer een nieuwe restaurantje. Beneden is het een bar en we lopen naar boven om te kijken hoe het restaurant er uitziet. Als we boven zijn zit er helemaal niemand, maar juist als we besluiten weg te gaan staat er een knul achter ons die ons een tafel wijst en dus gaan we maar zitten. Gezellig zet hij de tv aan (vreemde Portugese gewoonte). We bestellen worstjes vooraf in de hoop dat dit net zo lekker is als wij de vorige keer met Ton en Guillaume gegeten hebben, maar als we het opgediend krijgen is het een worstje in plakjes gesneden en gegrild met verkoolde randjes eraan. Het ziet er niet uit. Alex eet twee stukjes en ik eet beleefdheidshalve wat meer. Het hoofdgerecht met salade was gelukkig beter en inmiddels begint het ook vol te lopen en wordt het automatisch gezelliger. Niet dat wij het samen niet gezellig hebben, maar het zag er niet echt gezellig uit en de ober (een jong knulletje van 15) zag er ook niet echt aanlokkelijk uit. Alexander heeft een soort gepaneerde stukjes rundvlees met frites en ik gegrilde zalm met gekookte aardappels. We nemen koffie na en gaan op zoek naar een tentje om nog een borreltje te drinken. Bijna overal zit men naar het voetbal te kijken en we eindigen uiteindelijk op een pleintje bij een overdekt terrasje (wel handig als het regent!!) We drinken er 2 brandy en 2 port en rekenen f 7-, af. Dat is nog eens een goedkoop borreltje drinken. Inmiddels plenst het weer en zodra het even droog is gaan we naar de auto. Om 12 uur zijn we weer in het hotel.

Zondag 8 augustus

Het regent en we slapen uit tot 10.30 uur. Als we gaan ontbijten is de open haard aan (wel knus). We besluiten naar het strand te rijden om eens te zien hoe de kust eruit ziet. Binnendoor rijden we eerst naar Villa de Conde waar we even uit de auto stappen. Op het strand staan allemaal soort linnen strandhuisjes om te beschermen tegen de wind. Na 15 minuten rijden we weer door naar Esposende waar de rivier de rio Ave de zee in komt. We maken er een strandwandeling en eten een hamburgertje op het terras van een strandtent, waar de temperatuur uit de wind aardig oploopt. Ik heb een trui aan en een zwarte lange broek wat op het strand lekker is maar uit de wind bloedheet. Het waait hard en de golven zijn hoog. Er mag dan ook niet gezwommen worden. We lopen weer terug over het strand en rijden terug via een andere route binnendoor. Deels rij ik terug omdat Alexander moe is. Om 10 over 5 zijn we weer bij het hotel en gaan op het overdekte balkonnetje zitten schrijven en lezen met een biertje en een ice-tea en onze laatste dropjes. Als we een beetje verkleumd beginnen te raken gaan we naar onze kamer onder de hete douche en om kwart voor 8 gaan we Guimaraes in om een hapje te eten. Alex wil gaan eten in het eetcafétje waar we eerder ook al gegeten hebben, maar het hele pleintje blijkt dicht te zijn. Het “steegje” waar we de eerste avond gegeten hebben is open, maar vol en we besluiten maar te gaan kijken bij “Oboche” waar we met Ton & Guillaume gegeten hebben. Het terras is dicht, maar binnen is het open. Er is nog net 1 tafeltje. Als we zitten begint het vol te lopen omdat dit een van de weinige restaurantjes is dat open is. Men staat in de rij. Vooraf nemen we weer die lekkere worstjes met knoflook en groente. Als hoofgerecht neemt Alex de special steak die ik de vorige keer had en ik neem de aanbeveling van de chef zeebaars. Het is heerlijk. Om het af te leren nemen we weer de kaas met marmelade en een zelfgemaakte witte port. Na onze koffie en Brandy lopen we door de regen naar de auto en rijden terug naar het hotel. Om 12 uur liggen we voldaan van het lekkere eten maar propvol in bed. Als we terug zijn in Nederland moeten we toch maar weer wat minder gaan eten!

Maandag 9 augustus

Het heeft bijna de hele nacht geregend en de hoop om nog 1 dag in het zonnetje te liggen vergaat. We eten ons laatste ontbijtje nadat wij uitgeslapen hebben en bellen Milltours om te controleren of onze vlucht gereconfirmeerd is en of de tijd veranderd is. We horen dat het vliegtuig morgen 5 minuten later zal vertrekken. We besluiten toch maar op pad te gaan en een autoritje door de bergen te gaan maken. We rijden langs een mooie route die een beetje Iers aandoet met grote grijze wolken erboven. We rijden een keer de berg op waar we een mooi uitzicht hebben over de bergen en een (steen?)bok van rots naar rots zien springen. We rijden naar Cabeceilero de Basto waar een mooi klooster staat. We rusten daar 15 minuten uit en rijden verder door de bergen naar Viero de Minho. Dit blijkt een klein maar druk stadje te zijn. We parkeren er onze auto bij een parkje en lopen het stadje in, eten er een broodje met ice-tea in de pastelaria, plassen in een cafeetje en gaan weer op pad. We rijden langs de stuwmeren en ook over de stuwdam met de auto. Om 5 uur zijn we weer in Guimaraes waar we een terrasje willen pakken maar het is er zo druk dat we maar doorrijden naar het hotel. Alex doet een tukkie en ik ga nog even een uurtje in de tuin in het toch weer opkomende zonnetje zitten. Als ik terug naar de kamer loop wordt Alexander wakker en pakken we onze koffer in. Alexander douchet nog even en we gaan voor de laatste keer uit eten. We gaan naar het eetcafétje wat vandaag wel open is. We bestellen een flesje rode Dão wijn en twee soorten bieflapjes met salade. Als toetje neem ik meloen en Alex ijs met nootjes. Na onze espresso en een Brandy voor Alexander lopen we voor de laatste keer over de pleintjes van Guimaraes. Het is druk op de terrasjes. Ik rij terug en we nemen afscheid van de eigenaar. Na een douche gaan we om half 12 slapen. Morgen moeten we vroeg op.

Dinsdag 10 augustus

We slapen alle twee niet geweldig en wachten op het moment dat de wekker gaat. Om kwart over 6 staan we op, kleden ons aan en doen de laatste spullen in de koffer. Zachtjes lopen we door de gang met onze koffers het hotel uit. De poort zit nog dicht en voorzichtig maak ik hem open zodat Alexander de poort uit kan rijden. We gaan op weg naar Porto. Het is behoorlijk mistig, maar je kunt al wel zien dat het mooi weer wordt, want het zonnetje zit er al achter. Zul je altijd zien, als wij weg gaan wordt het weer mooi weer. Onderweg is het heel erg rustig en 3 kwartier later staan we op het vliegveld, leveren de auto in en checken in. Heerlijk zo’n klein vliegveld niks rijen aan de balie, alles rustig. We nemen een laatste portugees ontbijtje en om kwart over 10 stappen we in het vliegtuig (25 minuten vertraging) 2 uur en een kwartier later staan we op Schiphol. Het is 18°C en bewolkt. Het zit er weer op voor dit jaar. We zullen hier voorlopig weer op moeten teren.

Conclusie Portugal Costa Verde:

· Groen

· Rijk

· Veel hondjes

· Bochtige weggetjes

· Veel vis

· Schitterende landhuizen

· Goedkoper dan NL maar niet super goedkoop.

www.geeve.org

Created by Alexander Geeve